Liści już coraz mniej na drzewach. Ale takie spadające liście potrafią zaskoczyć. Nareszcie można z bliska obejrzeć te z samego szczytu. Bywa, że są one innych rozmiarów i kolorów niże te z niższych gałęzi drzewa. Wiadomo - mają lepszy dostęp do światła słonecznego.
Dziś spotkałem topolę balsamiczną - duże drzewo z przebarwiającym się na żółto listowiem. Najpewniej to topola 'NE 42' ('Hybrida 275') - topole balsamiczne, sekcja Tacamahaca. To mieszaniec topoli wonnej zwaną często topolą Maksymowicza (Populus suaveolens) z topolą kalifornijską (Populus trichocarpa). W najnowszej Dendrologii Senety, Dolatowskiego i Zielińskiego uznawany za najcenniejszą odmianę hodowli Schreinera i Stouta w USA na zlecenie koncernu papierniczego Oxford Paper Company.
Prawie wszystkie jej liście już opadły. Dzięki temu mogłem się zabawić w poszukiwanie tych największych. Literatura podaje, że topola ta posiada bardzo duże liście na długopędach. Co to znaczy duże? Trzeba było to sprawdzić. Zaczęło się od liścia, który miał 18,5 cm długości. Zamieszczam skany z linijką:
Potem znalazłem liść o długości 24,5 cm. Ten już robił wrażenie:
Ale to nie był koniec. Po chwili trafił się taki 27 cm. Wow.
Jak się domyślacie to nie był koniec. Ostatni liść nie zmieścił mi się po długości do skanera. Umieściłem go po przekątnej. Pomiar linijką wskazał nieco ponad 31 cm długości. Z moich rozmów z ekspertami dendrologii wynika, że liście takie potrafią posiadać do 40 cm długości!
A tu, dla zobrazowania tej wielkości, porównanie z moją dłonią. Robi wrażenie.
Niestety ja nie lubię tych topoli. Po pierwsze zapach jest odpychający, po drugie kleją się strasznie... Ale topola osika to moja ulubiona topola :)
OdpowiedzUsuńDziekuje za wpis. Pomogl mi zidentyfikowac pare drzew rosnacych obok. Widzialam, ze byla to jakas topola, ale nie wiedzialam jaka. U mnie rosnie wiele przepieknych, uroczych topoli bialych. Topole balsamiczne rosnące obok mają jednak zupełnie inny charakter. Sa drzewami wielkiej urody, majestatycznymi, poteznymi kolosami. Obok mnie rosną wyjątkowo wysokie, masywne okazy. Liscie mają po zagotowaniu piekny zapach i wlasciwosci barwierskie. Ale najlepiej lubię na nie po prostu patrzeć, jak wiatr rozwiewa im te liscie, pokazując ich białe, lsciace, odbijające światło 'brzuchy'. Piekne
OdpowiedzUsuń