Oczar wirginijski

To drzewko przepięknie się przebarwia jesienią. Odcienie żółtego i złotego rozświetlają całą okolice wokół drzewka. Oczar wirginijski jednak zajmuje dość dużo miejsca. Gałęzie mocno rozrastają się na boki i to od samego dołu. Raczej posadziłbym go w większym ogrodzi.

Jodła koreańska

To fantastyczne drzewko do małych ogródków. Jego zaletą są małe roczne przyrosty oraz śliczne szyszki, które pojawiają się już na kilkuletnim drzewku. To ważne bo szyszki jodeł nie spadają same na ziemię tylko rozkruszają się z czasem. A takie na niskich drzewkach mogą podziwiać dzieciaki i goście naszych ogródków.

Taką jodełkę można zimą owinąć lampeczkami i udekorować bombkami.

Parocja perska

Parocja zwana jest żelaznym drzewem. Nazwa ta obejmuje wszystkie drzewa o bardzo twardym i trudnym do obróbki drewnie. Drzewa te są odporne na ataki mikroorganizmów, pleśni, gnicie i inne uszkodzenia.

Parocja to także bardzo dekoracyjne drzewo, szczególnie teraz jesienią. Sztywne i błyszczące liście przebarwiają się na przeróżne odcienie żółtego, czerwonego i brązu. Niestety młode drzewka nie są odporne na nasze ujemne temperatury. Trzeba je dobrze okrywać. W naszym klimacie rzadko też owocuje.

Klon czerwony

To, że klon czerwony jest czerwony widać dopiero jesienią. Liście jego pięknie przebarwiają się na intensywne odcienie czerwieni. Szkoda, że tak mało ich rośnie w Polsce. Są mrozoodporne i niezbyt wymagające.

Dereń kwiecisty - owoce

W maju pisałem, że ciężko o owoce u derenia kwiecistego. Wczoraj mi się udało spotkać w Powsinie owocującego i przebarwiającego się derenia. Sami zobaczcie. Fantastycznie wygląda jesienią.

Franklinia amerykańska

Franklinia amerykańska to prawdziwy rarytas dla dendrologów i miłośników ogrodów. Drzewo to nie rośnie w środowisku naturalnym. Niestety wymarła. Pochodziła z Georgii w USA. Można ją podziwiać w ogrodach botanicznyh.

Myślę, że w skali naszego kraju tych drzew jest maksimum kilkadziesiąt. Niestety przemarza w czasie ostrych zim. Nie znosi też przesadzania. Nasiona są niemal niedostępne. Ja miałem to szczęście, że spotkałem ją kwitnącą. Wygląda fantastycznie. Kwiaty podobne do stewarcji kameliowatej. I co ciekawe kwitnie właśnie teraz w drugiej połowie września. A w dodatku jej liście przebarwiają się na czerwono. Rewelacja!

Kasztan japoński

Jesień to czas kasztanów i orzechów. Kasztany mają kasztanowce i drzewa kasztana. Każdy wie ze "Stawki większej niż życie", że "W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle" a "Zuzanna lubi je tylko jesienią". Ale to bajka. Tam nie ma żadnych kasztanów. Są za to u nas. Poza najbardziej znanym kasztanem jadalnym spotkałem również kasztana zębatego i kasztana japońskiego.

Kasztan japoński pochodzi oczywiście z Japonii. Ma liście nie tak zębate, jaśniejsze i delikatniejsze. Cechuje się też powolniejszym wzrostem. Same owoce - kasztany natomiast ciężko odróżnić.

Leszczyna turecka

Leszczyna nam się zazwyczaj kojarzy z krzakami - krzewami orzechów laskowych. Czasami w parkach można jednak spotkać zupełnie inną leszczynę - turecką. To duże drzewa o szerokiej koronie i liściach delikatnie podobnych do leszczyny pospolitej.

W tym okresie jej owoce spadają z drzew. Orzechy te są charakterystyczne, bo okryte frędzelkowatymi kapturkami. Są też jadalne i bardzo odżywcze. Wykorzystuje się je w wielu gałęziach przemysłu. Są wspaniałą atrakcją dla wiewiórek i innych zwierząt parkowych. Szkoda, że w miastach tak rzadko się ją sadzi.

Jesień u stewarcji kameliowatej

Stewarcja kameliowata zwana jest damą kameliową ze względu na przeurodziwe kwiaty. Ale i jesienią to drzewo zwraca na siebie uwagę. Jego liście i owoce toną w odcieniach pomarańczy, brązu, fioletu i miedzi. Widok jest niesamowity. Szkoda tylko, że nie tak łatwo ją spotkać w naszych parkach i ogrodach.

Tuja szmaragd na żywopłoty

Thuja smaragd, czyli inaczej żywotnik zachodni "Szmaragd" to, poza odmianą "Brabant", najpopularniejsza tuja wykorzystywana na żywopłoty. Intensywnie zielona, odporna na mrozy, szybko rosnąca. Przyrosty do 50 cm rocznie. W piątym roku ma już ponad 2 metry wysokości. Lubi przycinanie, nie ma wielkich wymogów co do gleby. Szkodniki rzadko ją atakują.

Na jesieni łuski wewnątrz drzewka brązowieją i opadają, co jest normalną cechą tej tui. Dzieje się tak z powodu braku słońca w gęstwinie gałązek oraz zależy od warunków glebowych. Jeśli stanowisko jest ubogie w magnez i siarkę to brązowienie będzie obfitsze. Wystarczy zastosowanie odpowiedniego nawozu we wrześniu i problem ten zostanie wyeliminowany. Nawożenie takie należy powtarzać co rok.

Niestety odmiana jest wrażliwa na duże wiosenne przymrozki. Czubki drzewka przymierają ale po wycięciu kilku centymetrów szybko się regenerują.

Trzmielina skąpokwiatowa

Trzmielina skąpokwiatowa to kolejna przepiękna trzmielina, szczególnie teraz, gdy jej liście przybierają przeróżne odcienie różu, fioletu i czerwieni. Chyba pierwsza z trzmielin, która już się przebarwiła. Istne cudo, idealne do małych ogrodów.

Grab pospolity

Graby to drzewa naszych lasów. W sumie nie wyglądają jakoś nadzwyczajnie ani urodziwie. Można je wykorzystać do zrobienia żywopłotu. Dobrze znoszą przycinanie.

Jesienią pięknie przebarwiają się na żółto a dodatkową ozdobę stanowią trójklapowe okrywy zawierające małe orzeszki.

Głóg jednoszyjkowy obficie owocuje

W tym roku o dość wilgotnej wiośnie i lecie głogi obficie owocują. Co ciekawe owoce głogów są hitem ostatnich lat w medycynie i ziołolecznictwie. Wzmacniają mięsień sercowy, rozkurczają tętnice wieńcowe, wykazują działanie przeciwzakrzepowe i działają przeciwmiażdżycowo.

Najczęściej spotykanym głogiem jest głóg jednoszyjkowy:







A skąd wiadomo, że jest jednoszyjkowy? Przecinamy owoc i sprawdzamy, czy ma jedną pestkę. Proste.

Kasztanowiec żółty

Bardzo ładne liście ma teraz kasztanowiec żółty. Ciężko go co prawda w Polsce spotkać, ale jest charakterystyczny i różni się od kasztanowca białego i czerwonego. Liście ma zółtawozielone z ciemniejszymi nerwami, nieco delikatniejsze, przewisające, chudsze, płaskie i ostro zakończone. Czerwonokwiatowy natomiast jesienią ma liście ciemnozielone i pokryte szarawym nalotem (mączniak).

Różnica jest też w samych kasztanach. Ten żółty ma bezkolcowe, zółtawobrązowe i w kształcie gruszkopodobnym. A ten czerwonokwiatowy nieco większe i ciemniejsze, też bezkolcowe ale bardziej owalne. Proste? :-)