wtorek, 20 lutego 2024

Kłokoczka trójlistkowa długo utrzymuje owoce

Kłokoczka trójlistkowa (Staphylea trifolia) jest dużo rzadziej spotykana w Polsce niż opisywane i wspominane już tu na blogu kłokoczka południowa (Staphylea pinnata), kłokoczka Bolandera (Staphylea bolanderi), kłokoczka japońska (Staphylea bumalda) czy kłokoczka kolchicka (Staphylea colchica). Pochodzi z centrum i wschodu USA. Dobrze wytrzymuje nasze mrozy. 

Jak sama nazwa wskazuje posiada 3-listkowe, złożone liście. Listki mają brzegi ząbkowane, a wierzchołek spiczasty. Jest ich o parę mniej niż u kłokoczki południowej. Ale nie o tym chciałem napisać. Otóż późną jesienią pod występującą u nas kłokoczką południową można natknąć się na dywan opadłych owoców. Ona gubi je masowo. Tymczasem zimą spotkałem kłokoczkę trójlistkową i jej owoce wisiały na gałązkach. Gałązki były oblepione przyblakłymi, zmrożonymi już owocami. Ciekawe czy to przypadek, czy powtarzająca się cecha? Posiada ktoś w ogródku?

Kłokoczka trójlistkowa - owoce zimą

Kłokoczka trójlistkowa - owoce zimą

Kłokoczka trójlistkowa - owoce zimą

Kłokoczka trójlistkowa - owoce zimą

Kłokoczka trójlistkowa - owoce zimą

niedziela, 11 lutego 2024

Jest szansa na nowy Park Narodowy - Doliny Dolnej Odry

Lubię głosić takie wieści. Jest bardzo duża szansa na powstanie kolejnego Parku Narodowego w Polsce. Wiceminister klimatu i środowiska Mikołaj Dorożała powiedział ostatnio "Powołujemy zespół, który rozpocznie pracę, będzie tworzył kanały, będzie tworzył całą strategię informacji i zarządzania tym projektem, przede wszystkim w duchu dobrego informowania, rzetelnej komunikacji z lokalnymi społecznościami. Punktem docelowym jest to, że ten Park Narodowy naprawdę ma szanse powstać. Wspólnie, tworząc ten zespół, chcemy wypracować jak najlepsze kanały komunikacji w tych konkretnych trzech samorządach: Gryfinie, Widuchowej, Kołbaskowie. Trzeba odpowiedzieć na wszystkie pytania, które się pojawiają. W tym duchu dialogu społecznego, jasności, klarowności, pięknej i mądrej inicjatywy dla tego regionu".  

Park Narodowy - Doliny Dolnej Odry


Park Narodowy

Park Narodowy

Park Narodowy Doliny Dolnej Odry to obszar w krainie bagien i rozlewisk Międzyodrza, który ma powstać w granicach obecnego parku krajobrazowego. Obejmuje on płaski obszar torfowiska o powierzchni 10 418 ha między dwoma korytami Odry, która niedaleko Widuchowej rozgałęzia się na Odrę Zachodnią i Odrę Wschodnią (Regalicę). Park krajobrazowy powołany został w celu ochrony dna doliny Odry wraz z jej starorzeczami i kompleksami szuwarów, łąk zalewowych i lasów łęgowych. Zbocza doliny Odry porastają lasy mieszane, miejscami także murawy kserotermiczne. Zróżnicowanie siedlisk jest znaczne i warunkuje występowanie ogromnej różnorodności gatunkowej flory i fauny, zwłaszcza ptaków. O pięknej przyrodzie tego miejsca można poczytać na stronie internetowej Parku Narodowego Doliny Dolnej Odry, która już powstała.

W Polsce mamy 23 Parki Narodowe. Najstarszy z nich to Pieniński Park Narodowy - założony został w 1932 roku, a najmłodszy to powołany w 2001 roku "Ujście Warty". Czy Park Narodowy Doliny Dolnej Odry będzie 24 Parkiem Narodowym? Trzymam kciuki za fantastyczną inicjatywę.

niedziela, 4 lutego 2024

Tree hunter - w poszukiwaniu wyjątkowych drzew

27 stycznia 2024 roku w Oddziale Dolnośląskim Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego odbyła się wyjątkowa prezentacja. Paweł Lenart - najbardziej znany polski tree hunter opowiedział o swoim hobby. Pokazał 150 slajdów o swojej pasji z wyjątkowymi drzewami. Zarówno tymi najgrubszymi i najbardziej okazałymi, jak i tymi niezwykłymi z uwagi na pokrój, sylwetkę oraz inne indywidualne cechy, ciekawą historię, legendę, znaczenie historyczne, kulturowe, itp.

Tree hunter - Paweł Lenart

Udało mi się uprosić Pana Pawła, aby podzielił się swoją pasją z czytelnikami mojego bloga. Zapewne mało kto był z Was na tym wykładzie. Ja też nie mogłem. Wiem jednak, że posiadana wiedza i jego doświadczenie oraz zdobycze fotograficzne są tak niesamowite, że uznałem, że koniecznie trzeba się nimi tu pochwalić. I oto są :-)

czwartek, 1 lutego 2024

Rusza Konkurs Europejskie Drzewo Roku

Od dziś - to jest od 1 lutego - można wybierać najciekawsze drzewo 2024 roku w Europie. Rusza Konkurs Europejskie Drzewo Roku. W organizowanym już po raz czternasty konkursie European Tree of the Year bierze udział piętnaście drzew z całego kontynentu, które zwyciężyły w konkursach krajowych. Polskę w tym roku reprezentować będzie 200-letni buk o nazwie Serce Ogrodu rosnący w Arboretum WojsławiceOgrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Drzewo to zwyciężyło w polskiej edycji konkursu Drzewo Roku 2023 organizowanego przez Klub Gaja. O tym, które drzewo wygra, zadecydują internauci. Głosować można na stronie https://www.treeoftheyear.org/vote.

W tym roku głosowanie na Europejskie Drzewo Roku potrwa od 1 lutego (godz. 0.00) do 22 lutego (godz. 16.00) i będzie odbywać się tylko w języku angielskim. Podczas głosowania wybierać można 2 drzewa spośród finałowej 15. Każdy internauta może zagłosować tylko jeden raz ze swojego adresu e-mail. Głosowanie przez cały czas będzie tajne i nie będziemy widzieli, ile dokładnie głosów mają poszczególne drzewa. W dniach 8 i 15 lutego zostaną podane cząstkowe wyniki głosowania. Zwycięzcę poznamy 20 marca podczas ceremonii rozdania statuetek Drzewa Roku 2024 w Parlamencie Europejskim w Brukseli.

Wszystkie drzewa biorące udział w konkursie otrzymały przypisane numery. Polskie drzewo Buk Serce Ogrodu - The Heart of the Garden otrzymało nr 8. Serce Ogrodu (Heart of the Garden) to 200-letni purpurowolistny buk pospolity (Fagus sylvatica 'Atropunicea') rosnący w Arboretum w Wojsławicach pod Wrocławiem. Drzewo zwyciężyło w 2023 roku w konkursie Klubu Gaja Drzewo Roku, otrzymując 6643 głosy internautów i tym samym zapewniło sobie start w tegorocznym konkursie na poziomie europejskim.

Głosuj na polskie drzewo Buk Serce Ogrodu

Ten niezwykły buk jest jednym z bardziej rozpoznawalnych drzew rosnących w Arboretum Wojsławice. Został posadzony prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX wieku, gdy właścicielem parku był ród von Pritwitz. Jako podkładki do szczepienia użyto rosnącego szybciej buka pospolitego (Fagus sylvatica), natomiast cześć szlachetną stanowi rosnąca wolniej, czerwonolistna odmiana ‘Atropunicea’. Historia buka jest także nierozerwalnie związana z rokiem 1880, gdy właścicielem majątku w Wojsławicach został Fritz von Oheimb. To za jego sprawą powstało Arboretum, a niewielki park zyskał sławę. Drzewo imponuje majestatem i intryguje nietypowo uformowanym, zgrubiałym pniem i szeroko rozpostartymi konarami. Jego liście w trakcie rozwoju zmieniają barwę – wiosną są ciemnopurpurowe, latem rudozielone, a jesienią żółtopomarańczowe. W cieniu jego wielkiej korony nadal spotykają się pasjonaci – tak jak 100, czy 200 lat temu – zjednoczeni podziwem dla Natury. Za sprawą swej popularności buk znalazł się również na wielu pamiątkach promujących to miejsce i w mediach.

Konkurs Europejskie Drzewo Roku - Buk Serce Ogrodu
Buk Serce Ogrodu - Fot. Zielona bombonierka Bożka Piotrowska

Konkurs Europejskie Drzewo Roku - Buk Serce Ogrodu
Buk Serce Ogrodu - Fot. Marcin Kopij

Konkurs Europejskie Drzewo Roku - Buk Serce Ogrodu
Buk Serce Ogrodu - Fot. Dawid Słowiński

Konkurs Europejskie Drzewo Roku - Buk Serce Ogrodu
Buk Serce Ogrodu - Fot. Robert Sadowski

Wśród kontrkandydatów polskiego drzewa do tytułu Europejskiego Drzewa Roku 2024 znalazło się 14 ulubionych przez lokalne społeczności drzew z całej Europy, które wygrały w swoich konkursach krajowych. Wszystkie je łączą niezwykłe historie i fakt, że są ważną częścią lokalnego życia i dumą mieszkańców. Są to:

  • Cedr w kolegium Sainte-Marie - jeden z największych cedrów w Belgii. Każdy, kto wjeżdża do miasta Arlon nie przeoczy tego majestatycznego drzewa. 
  • 400 letnia morwa biała - Zielona Dama Parku Narodowego „Krka” w Chorwacji jest symbolem przeszłości i teraźniejszości tego regionu.
  • 110 letnia grusza, przetrwała różne zawirowania dziejów i ciągle rośnie samotnie na środku pola w Gminie Mrákotín w Czechach. 
  • Ponad 300 letni Dąb Viiralt to kultowe drzewo, upamiętnione na srebrnej monecie z okazji 90. rocznicy Estonii, ucieleśnia znaczenie kulturowe i historyczne kraju. 
  • Życie ponad 650 letniej lipy Maria w Oisterwijk w Holandii splata się z wieloma pokoleniami mieszkańców. Pod jej imponującą koroną odbywały się zebrania miejskie, targi, wesela. 
  • Łotewski Wiekowy Dąb Kaņepju w Jērcēni to drugi co do wielkości dąb w tym kraju i w krajach bałtyckich — duma i symbol lokalnej społeczności. 
  • Wielowiekowe drzewo, położone w małej miejscowości Luras na Sardynii we Włoszech, uważane jest za jeden z najstarszych okazów dzikiej oliwki na wyspie. Jego wiek szacuje się na 3000–4000 lat. 
  • 300-letnia Kamelia japońska rośnie w Guimarães w obrębie stuletnich ogrodów starożytnej Willi Margaridi w Portugalii. 
  • Dąb Milenijny to najstarsze drzewo Ziemi Lwowskiej, które zapuściło korzenie na terenie miejscowego kościoła Michała we wsi Bardzon na Ukrainie. 
  • Słowacki 500-letni dąb pamięta szlachecką rodzinę Pálffy i może niejedno opowiedzieć o wojnach i dawnych miłościach. 
  • Hiszpański dąb z La Vega liczy około 400 lat i ma niezwykłe rozmiary, pod swoim baldachimem mieści łącznie 2000 osób. 
  • Słodki kasztanowiec Acton Park z Wrexham w Wielkiej Brytanii ma ponad 500 lat i jest ceniony i kochany przez mieszkańców ze względu na swoje piękno i historię. 
  • Drzewo patriarchalne Litwy to kasztanowiec rosnący w gospodarstwie Jonasa Basanavičiusa, zwanego Patriarchą Narodu. 
  • Płaczący buk z Bayeux we Francji stał się popularny ze względu na swój ogromny baldachim i masywne poskręcane gałęzie.

Organizatorem konkursu jest Environmental Partnership Association (EPA) z siedzibą w Brukseli. W Polsce konkurs Drzewo Roku organizuje Klub Gaja.

Polskie drzewa mają już swoje osiągnięcia w tym corocznym europejskim plebiscycie. W 2017 roku zwycięzcą konkursu został Dąb Józef z Wiśniowej w woj. podkarpackim, w 2022 roku tytuł Europejskiego Drzewa Roku otrzymał Dąb Dunin – Strażnik Puszczy Białowieskiej, a 2023 roku Dąb Fabrykant z Łodzi.