Topola balsamiczna 'NE 44'

Prawie cztery lata temu pokazałem jedną z popularniejszych topól balsamicznych w Polsce - mieszańca NE 42 o bardzo dużych liściach. Ostatnio spotkałem innego mieszańca - NE 44.

Topola balsamiczna 'NE 44', inaczej 'Hybryda 277'

Topola 'NE 44' jest dużo bardziej charakterystyczna. Już z daleka można ją rozpoznać.Widać, że liście są złożone w rynienki. One nie są w postaci 2D - ciężko je rozprostować. Oczywiście nie wszystkie są takie rurkowate. Mała część liści jest zupełne płaska. Liście nie są tak duże, jak to ma miejsce u 'NE 42'. Wierzchnia strona liścia jest zielona, natomiast ta spodnia dużo jaśniejsza. Liście wiszą na średniej długości ogonkach.

Drzewa tej topoli są wyprostowane, korona jest cylindryczna, i wysokie - osiągają dość duże rozmiary. Hybryda ta jest żeńską formą ale o tym kiedy indziej napiszę. 

Aktualnie gałązki i liście wyglądają tak:

Macie taką topolę w swoich miastach i miasteczkach?

Owocuje judaszowiec południowy

Judaszowiec południowy (Cercis siliquastrum), zwany judaszowcem wschodnim, dużo rzadziej spotyka się w Polsce niż jego krewniaka z Ameryki Północnej, czyli judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis). Zupełnie inaczej niż w Basenie Morza Śródziemnego w czasie naszych wakacyjnych wypadów. Tam rośnie głównie judaszowiec południowy. I tam on ślicznie kwitnie i obficie owocuje.

Wiele razy się zastanawiałem, czy on u nas owocuje? Kwitnienie jego widziałem kilkakrotnie, inaczej było z owocowaniem. Okazuje się, że w cieplejszych rejonach Polski judaszowiec południowy zawiązuje owoce. Strąków jest więcej i dużo bardziej widoczne są w nich nasiona. 

Dojrzewające strąki judaszowca południowego wyglądają tak:

Kwitnie strączyn żółty

Jak byłem pod koniec maja w arboretum w Rogowie natknąłem się na kwitnienie strączynu żółtego (Cladrastis kentukea, Cladrastis lutea). On zazwyczaj kwitnie w czerwcu, a kwitnienie jest bardzo obfite. No ale w tym roku wszystko jest dużo wcześniej. 

Rok temu pokazałem pąki kwiatowe strączynu. Tym razem pokażę jego kwiaty. Kwiaty są białe z bladożółtą plamą u nasady płatka standardowego, pachną słodką wanilią i zebrane są w długie, wiszące kwiatostany w postaci wiech. Wiechy potrafią mieć nawet pół metra długości. Z daleka mogą przypominać wychudzone i wydłużone kwiatostany popularnych u nas robinii. Jednak z bliska widać będzie dobrze dość duże różnice w kwiatach (no i w liściach oczywiście). 

Oto, jak pięknie kwitnie strączyn żółty:

Kwitnie sekurinega gałęzista

Już rok mija, jak opisałem na blogu tę rzadko spotykaną u nas roślinę. Sekurinega gałęzista (Securinega suffruticosa, Flueggea suffruticosa) najczęściej rośnie w formie krzewiastej ale zdarzają się drzewka. I takie rośnie w moim mieście. Ma prawie 3 metry wysokości

W tym roku udało mi się natknąć na jej kwitnienie. Nie jest łatwo, gdyż sekurinega ma bardzo małe kwiaty. Kwiaty są niepozorne, zielonkawożółte. Nie rzucają się w oczy. Rosną w kącikach liści na tegorocznych przyrostach. Kwiaty mają po pięć działek i pręcików. Wiszą na długich, zielonych szypułkach.

Czeremcha późna i czeremcha pospolita na początku lata

Biorąc pod uwagę mega przyspieszenie wegetacji w tym roku, można spokojnie założyć, że to co się teraz dzieje w przyrodzie, w standardowe sezony ma miejsce na początku lata. 

Pokażę, jak aktualnie wyglądają dwie czeremchy - pospolita i późna zwana amerykańską. Z tymi drzewami mamy największy problem, żeby je rozróżnić. Pokazałem już w majowym wpisie, jak wygląda kwitnienie tych czeremch, pokazałem już we wrześniowym, jak wyglądają czeremchy pod koniec lata. O każdej porze roku bardzo dobrze widać różnice między tymi drzewami.

Aktualnie czeremcha pospolita (Prunus padus) ma już bardzo dojrzałe owoce w kolorze czarnego fioletu, które albo opadają, albo są zjadane przez ptactwo. To ich ostatnie dni na gałązkach. Nieliczne z nich są tylko czerwonawe i za chwilę dojrzeją. Natomiast czeremcha późna (Prunus serotina) posiada jeszcze bardzo zielone owoce. One dopiero się rozwijają. Jeszcze potrzebują dużo czasu, aby dojrzeć i nabrać czarnego koloru. Jest też ich więcej w gronie, a grono jest dużo dłuższe.

Tak wyglądają teraz czeremcha pospolita i czeremcha późna:

Czeremcha pospolita:

Czeremcha późna:

Magnolia Frasera - pierwsze kwitnienie w Polsce

Raz na jakiś czas wrzucam na bloga mega rarytasy dendrologiczne, jak na nasz klimat i strefy mrozoodporności. Do takich należy dzisiejsza bohaterka - Magnolia Frasera (Magnolia fraseri) pochodząca z południowo-wschodnich stanów USA. Jest o tyle wyjątkowa, że ta którą spotkałem w Rogowie po raz pierwszy w tym roku zakwitła. Być może było to pierwsze kwitnienie tej magnolii w Polsce, bo jest mega rzadkością.

Magnolia Frasera ma wyjątkowe i bardzo charakterystyczne liście. Po pierwsze są duże - nawet do 30 cm długości, po drugie posiadają długie purpurowe ogonki, po trzecie są jajowate i strzałkowate (u nasady mają charakterystyczne wcięcie, niczym strzałka wodna). Są wyraźnie wzniesione w szczytowe luźne wiechy na wierzchołkach pędów.

Jej kwiaty są kremowobiałe, nieco pachnące, dość duże, o średnicy 20–25 centymetrów. Magnolia Frasera kwitnie dość późno u nas, albowiem dopiero pod koniec maja, a w zimne wiosny na początku czerwca.

Jej nazwa pochodzi od brytyjskiego kolekcjonera roślin - Johna Frasera. Aczkolwiek wydaje się, że William Bartram rozpoznał Magnolia fraseri jako odrębną od Magnolia makrophylla w południowych Appalachach, do której jest podobna. Potem została nazwana przez Thomasa Waltera (1788). Jednak to Fraser zaaranżował publikację "Flory Caroliniana" Waltera.  

Magnolia Frasera to znakomity kąsek dla naszych kolekcjonerów i hobbystów. Spotkałem ją w końcowej fazie kwitnienia: