Zobaczcie, jaką pięknie przebarwiającą się kalinę spotkałem ostatnio. Sam nie wiem, jak nazwać te odcienie purpury. Dla mnie bajka. To wyjątkowe kolory w ogrodzie. Mało roślin się pokrywa takim kolorem jesienią.
Jednak zauważyłem, że aby kalina koralowa się tak pięknie przebarwiała musi rosnąć na eksponowanym, słonecznym stanowisku. Kaliny rosnące w cieniu gubią zielone liście. Nie zmieniają kolorów. Co najwyżej delikatnie żółkną. Warto o tym wiedzieć.
Wyjątkowy rok dla mojego jarzębu japońskiego. Zazwyczaj bardzo chorował na jakiegoś grzyba i szybko tracił liści, słabo owocował. Ten rok był bardziej suchy - nieco inny późną wiosną i latem. Grzyb nie był tak aktywny. Liście nadal są na gałązkach i zaczynają się przebarwiać. Drzewo sobie lepiej poradziło, co poskutkowało także piękniejszym i obfitszym owocowaniem. W sumie pierwszy raz tyle owoców się pojawiło. Muszą być strasznie smaczne, bo z dnia na dzień ich ubywa. Są stołówką dla średniej wielkości ptactwa. A i dodatkowo są urokliwe - bardzo podobne do tych typowych, jarzębinowych. Może nieco czerwieńsze i bardziej beczułkowate. Na pierwszy rzut oka jednak identyczne.
Jeszcze kilka lat temu pisałem, że te owoce jarzębu japońskiego nie spotykają u mnie ptasiego amatora. Tym razem jest zupełnie inaczej. Do zimy te owoce nie doczekają. Zostaną skonsumowane jeszcze w październiku. Może to kwestia czasu, aż naszym ptakom zasmakował ten gatunek? A może znalazły go właściwe gatunki ptaków. W każdym razie te owoce im się bardzo spodobały. Ciekawe, czy rozsieją się po okolicy?
Często dostaję zapytania w stylu, jak się nazywa drzewo podobne do akacji. Spotykacie drzewo o złożonych, parzystopierzastych liściach składających się nawet do 30 listków. Jednak są one drobniejsze od liści akacji (tak pospolicie się nazywa robinię akacjową u nas). Zarówno pojedyncze listki są mniejsze i chudsze, jak i całe liście są krótsze, mniejsze. A co istotne - robinia ma nieparzystą liczbę listków i widoczny listek wierzchołkowy (ten bez pary), a to podobne drzewo go nie posiada. I dzięki tym cechom wiadomo od razu, że to jednak inne drzewo, a nie akacja. Chodzi oczywiście o glediczję trójcierniową, zwaną czasami iglicznią.
Oczywiście drzewa te nie tylko różnią się liśćmi. Drzewa te mają całkiem inne korowiny, zupełnie inaczej kwitną i owocują a właściwie to tylko liście są podobne. W miarę podobne. Za kilka dni glediczja trójcierniowa zacznie się pięknie przebarwiać na żółto. Na razie leniwie zaczyna i wygląda tak (w Centralnej Polsce):
A.. i uważajcie na ciernie - glediczja ma dużo potężniejsze, ostrzejsze i bardziej kolorowe od tych akacjowych. Ale dodają drzewu urody - szczególnie w okresie bezlistnym.
Najczęściej o oczarach pisze się w kontekście ich specyficznych, bibułkowych, frędzelkowatych, bardzo urodziwych kwiatów. A oczary jesienią pięknie się przebarwiają. Warto o tym wiedzieć. One za rzadko goszczą w naszych ogrodach. A warto - cieszą oko przez cały rok.
Chciałem dziś pokazać kolory liści oczarów, które spotkałem. Robią wrażenie te intensywne złote, żółte i czerwonawe barwy, nieprawdaż?
Dziś kolejny z pięknie przebarwiających się jesienią klonów. Gość z Chin i Korei - klon Grossera - uznawany za podgatunek klonu Dawida. Klon o nieklonowych liściach posiadających po bokach 2 małe klapy. Liście średniej wielkości - do 12 cm szerokości. Bardzo ciekawie się przebarwia jesienią. Zielone liście po brzegach zaczynają przybierać pomarańczowe i czerwonkawe odcienie. Po pewnym czasie większość liści jawi się wszystkimi barwami pomiędzy zielenią a pomarańczem. Piękny to widok. Szczególnie, że w zależności od barwy liści, mocnym kolorem odcinają się nerwy liścia. Unerwienie jest albo czerwonawe albo zielonkawo-żółte. Pięknie kontrastuje z blaszką liściową.
Rzadko u nas spotykany klon ale bardzo dobrze sobie radzi w polskim klimacie. Klon Grossera od wielu lat jest w uprawie w naszych kolekcjach dendrologicznych. Preferuje wilgotne stanowiska i przepuszczalne gleby. Rośnie dość wolno i osiąga góra 6-8 metrów wysokości. Urodzie drzewu dodaje wężowata korowina - zielonkawa, pokryta pionowymi, białymi i szarymi prążkami. Rewelacja. Drzewo pięknie zaprezentuje się jako soliter w każdym ogrodzie.
Dziś będzie apokaliptycznie. To, co ujrzałem i przedstawię komponuje się z dzisiejszą pogodą za oknami. Zimno, wietrznie, deszczowo, szaro, ponuro, pochmurno. Wręcz dekadencko. I takie są moje zdjęcia bukszpanów, które rosły w żyrardowskim Parku Dittricha. Piszę rosły, bo to co zobaczyłem to jeden wielki pomór i zniszczenie i prawdopodobnie ich koniec. To efekt tegorocznego ataku i żerowania ćmy bukszpanowej. Kto posiada bukszpany, a nie zareagował szybko i odpowiednio, ma w ogrodzie zapewne podobny, opłakany widok. Straszne. Płakać się chce, bo widziałem z 10 lat temu, jak sadzono te rośliny i stworzono piękną żywopłotową ścianę. Ona miała kilkanaście metrów!
Klon zwyczajny zazwyczaj przebarwia się na żółto i złoto. I w sumie z takimi przebarwieniami ten klon się kojarzy najczęściej.
Królem przebarwień jesieni w naszych miastach, miasteczkach, na poboczach dróg wypadowych i całej okolicy jest jesion pensylwański. Te intensywnie żółte drzewa teraz, to najczęściej jesiony pensylwańskie. Część już w połowie żółta, część cała żółta, a niektóre już w górnej połowie bez liści. Jesion pensylwański bardzo szybko się przebarwia i bardzo szybko gubi liście. Najłatwiej go teraz rozpoznać. I łatwo odróżnić od jesionu wyniosłego.
