Lonicera rupicola - suchodrzew z Himalajów rozpoczyna kwitnienie

Suchodrzew jest wg mnie rodzajem roślin nie do końca jeszcze odkrytym przez naszych ogrodników. Ponad sto gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne na północnej półkuli, a w Polsce rozpowszechnionych jest zaledwie kilka z nich. Niektóre z tych gatunków nawet nie mają polskich nazw! Tak jest w przypadku pochodzącego z Himalajów gatunku Lonicera rupicola.

To bardzo gęsty krzew rosnący do 2,5 metra wysokości tworząc zaokrągloną formę przeplatających się gałęzi. Wyróżnia się matowozielonymi, tępo zakończonymi podłużnymi lub jajowatymi liśćmi i korą łuszczącą się cienkimi paskami. Młode liście i pędy owłosione. Kwitnie, jak widać poniżej, już w połowie kwietnia. Kwiaty różowawe, po sześć sztuk na jednym węźle, pachnące. Płatki kielicha wąsko-podłużne, owłosione; słupek i łodyga kwiatowa bardzo krótkie.

Lonicera rupicola to ciekawa i urokliwa, dość wcześnie kwitnąca roślina, która może być mocnym akcentem w ogrodach wczesną wiosną. Ma ktoś?

Kwitnie morela japońska, śliwa chińska 'Beni-chi-dori'

Pierwsze wiosenne spotkanie z tym drzewkiem jest małym szokiem. To jest po prostu bajka. Prunus mume 'Beni-chidori' znane jest u nas pod nazwą morela japońska, a tak naprawdę to śliwa chińska 'Beni-chidori'. Drzewko na początku kwietnia kwitnie (czasami już w marcu, a przy bardzo łagodnych zimach nawet pod koniec lutego) mega obficie ciemnoróżowymi, uroczymi małymi kwiatami. Kwiaty jednak nie przypominają zwykłych kwiatów popularnych śliw czy morel. Są pięciopłatkowe i rosną na krótkich szypułkach, na tyle krótkich, że wyglądają jak przyklejone do gałązek. Ciekawy efekt w ogrodzie.

Morela japońska nie jest do końca mrozoodporna. Przy większych mrozach potrafi przemarznąć. Graniczną temperaturą jest -20°C. Warto zatem wybrać dla niej stanowisko ciepłe i osłonięte od zimnych wiatrów. Efekt będzie piorunujący.

Jest do zdobycia w naszych szkółkach. Podobno owocuje - małe, żółte śliweczki nie są jednak zbyt smaczne.

Żywotnik koreański (Thuja koraiensis) wiosną

Stali czytelnicy mojego bloga wiedzą, jak wielką radość sprawia mi, gdy spotykam po raz pierwszy, nowy, nieznany mi jeszcze gatunek drzewa. Tak było dziś podczas wypadu do arboretum w Kórniku. Napiszę o nim w osobnym artykule. Dziś nowość w mojej kolekcji zdjęć: żywotnik koreański (Thuja koraiensis). To najrzadziej u nas występujący żywotnik. Nie spotkacie go w zwykłych parkach. Rośnie tylko w kolekcjach dendrologicznych. Mega rarytas dla kolekcjonerów drzew.

Drzewko miało ponad 3 metry wysokości. Żywotnik koreański rośnie jednak powoli. W swojej ojczyźnie potrafi osiągnąć nawet 10 metrów. U nas najczęściej w formie krzaczastej bądź małego drzewka do 3-4 metrów. 

Kora delikatnie łuszcząca się. Gałązki spłaszczone, część opadająca i leżąca na ziemi. Z wierzchu ciemnozielone, a spodem charakterystycznie jaśniejsze, niemal białe, tworzące charakterystyczny wzorek. Po roztarciu łusek wyczuwa się specyficzny zapach. Trudno go jednak porównać z czymś znanym.

Jest wytrzymały na nasze mrozy. Do Kórnika został sprowadzony niemal 100 lat temu. Dziwne, że nie napisał jeszcze swojej większej historii w naszych ogrodach.

Z ciekawostek można teraz zobaczyć, jak żywotnik koreański kwitnie. Kwiatostany charakterystyczne czarnopomarańczowe.

Kwitnie świdośliwa Lamarcka

2 tygodnie po wypuszczeniu pąków kwiatowych świdośliwa Lamarcka (Amelanchier ×lamarckii) zakwitła. Obserwowałem drzewko dzień po dniu. Gdyby nie kapryśna pogoda i nocne przymrozki to proces ten trwałby krócej. Od wczoraj w centrum kraju już kwitnie. Nie całe drzewo jest jednak obsypane kwieciem. Kwitnienie jest stopniowe.

Warto zwrócić uwagę na liście. Teraz podczas kwitnienia są purpurowobrązowe i złożone wzdłuż nerwu na pół. Spodem są delikatnie owłosione. To z biegiem dni się zmieni i włoski znikną. To charakterystyczna cecha dla tego gatunku świdośliwy.

Kwiaty białe zebrane w luźnych gronach. Kwiatostan składa się z siedmiu do dwunastu kwiatów i skierowany jest w tym samym kierunku co pęd lub lekko zagięty do góry. Kwiat szczytowy zazwyczaj rozwija się jako pierwszy.

Zestawienie białych kwiatów na tle purpurowych liści wygląda dość oryginalnie.

Serduszka okazałe różowe i białe

Serduszka okazałe (Lamprocapnos spectabilis, Dicentra spectabilis) to wyjątkowo śliczna bylina, która zachwyci każdego miłośnika ogrodów. Oczywiście maksimum możliwości pokazuje podczas wielce oryginalnego kwitnienia. O nim jeszcze przyjdzie czas wspomnieć. Generalnie roślina kwitnie różowawo, a kwiaty są zebrane w zwisające grona, mają kształt małych serduszek z których wyrastają dwie białe krople. Są jednak serduszka w odmianie 'Alba', które kwitną na biało - nieco mniej urokliwie. 

Po przekwitnieniu roślina zanika i odradza się dopiero wczesną wiosną. I właśnie teraz zaczyna się jej wegetacja. Z ziemi już wyrastają pierwsze pędy. Co ciekawe są purpurowe w przypadku tradycyjnej wersji i zielone u odmiany 'Alba'. Zobaczcie jak to wygląda u klasycznych serduszek:

I odmiana 'Alba':

Pąki kwiatowe gruszy domowej

Ciepło marcowe spowodowało, że już na początku kwietnia otwierają się pąki kwiatowe gruszy domowej (Pyrus domestica). Trochę za wcześnie - przecież właśnie nawiedza większą część Polski fala przymrozków. Nie wiem jak to się skończy - grusze są co prawda bardziej odporne na przymrozki niż morele, brzoskwinie czy czereśnie, ale lepiej "dmuchać na zimne". Oczywiście wszystko zależy od odmiany, fazy rozwoju pąków i wysokości mrozu. 

U nas te pąki kwiatowe wyglądają teraz tak:

Pąki kasztanowca zwyczajnego

Grube, lepkie pąki liściowe i kwiatowe kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum) szybko zareagowały na kilka słonecznych, ciepłych dni. Powoli pękają i już gdzieniegdzie zaglądając do ich wnętrz widać pąki kwiatowe. 

Niestety ma przyjść ochłodzenie, więc proces rozwoju kwiatów nieco się spowolni, a może wręcz ustanie na kilka dni. Szkoda. Na matury jednak powinny zdążyć rozkwitnąć.