Lilak Sweginzowa (Syringa sweginzowii) zwany lilakiem Zwegincowa, pochodzi z Chin gdzie, występuje w górach na wysokości 2700 - 3300 metrów. W XX wieku rozpowszechnił się szeroko w uprawie na terenie całej Europy i Ameryki Północnej. Uważny jest za jeden z najpiękniejszych lilaków.
Lilak Sweginzowa to duży, dość silnie rosnący krzew o wysokości do 4 metrów. Pokrój zwarty, gałęzie wyprostowane.
Liście średniej wielkości, podłużnie eliptyczne lub jajowate, długości do 10 cm
i szerokości do 3 cm. U nasady zaokrąglone, spodnia strona sinozielona i delikatnie owłosiona
na nerwach. Kwiaty lilowe do jasno fioletowych, zebrane w bardzo okazałe,
rozpierzchłe, duże wiechy, o długości do 20 cm. Lilak ten kwitnie bardzo obficie, co w okresie kwitnienia powoduje mocne przygięcie obciążanych kwieciem gałęzi. Okres kwitnienia przypada na koniec maja i początek czerwca. Kwitnie dość długo - przez 2-3 tygodnie. Jest
odporny na mrozy i jak najbardziej warty szerszego rozpowszechnienia.
Lilak Sweginzowa znaleziony został po raz pierwszy w Chinach przez rosyjską ekspedycję naukową G. N. Potanina, która przebywała tam w latach 1891 - 1894. W skład ekspedycji wchodził zoolog M. Berezowski, który zebrał zielniki oraz nasiona tego lilaka. Zostały one przesłane do Ogrodu Botanicznego w Petersburgu, oraz do Maxa Siversa z Roemershof koło Rygi, który posiadał tam własną kolekcję dendrologiczną. Sivers dostarczał wówczas niemieckim placówkom naukowym materiały zielnikowe i nasiona. Nowy gatunek lilaka otrzymał od niego Koehne, który wraz z Lingelsheimem opisali go w 1910 roku i nadali nazwę Sweginzowii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz