Szydlica japońska 'Cristata'

Ponad 10 już lat temu opisałem po raz pierwszy szydlicę japońską zwaną kryptomerią japońską. Był też wpis o kulistej odmianie szydlicy. Dziś coś zapierającego dech. Nie mogłem uwierzyć, widząc pierwszy raz to drzewko, że to żywy twór, a nie coś sztucznego. Szydlica japońska w odmianie 'Cristata' (Cryptomeria japonica 'Cristata') idealnie pasuje do niedużych ogrodów, gdyż wolno rośnie (kilkanaście cm rocznie) i osiąga góra 4-6 metrów wysokości po wielu latach. Pokrój ma wąski i nieco stożkowaty. 

Ale nie to jest kluczowe u tej odmiany. 'Cristata' ma wyjątkowe, zielone pędy z igłami. W losowych miejscach tworzą się pokręcane, pofalowane, grzebieniaste staśmienia pędów. Dość grube, niby połączone kilka sztuk, jakby twory z innego gatunku. Mega wyjątkowe i dekoracyjne. 

Pamiętajmy, że szydlica japońska jest drzewem zimozielonym. Zimą widok tej odmiany oprószonej śniegiem to musi być czad.

Widzieliście na żywo takie zielone poskręcane cuda?

Czi-czi - stalaktyty miłorzębu japońskiego

Na pniach i dolnych konarach wiekowych drzew miłorzębu dwuklapowego potrafią wytworzyć się soplowate narośla. Wyrostki te zwane są czi-czi. Wyglądają jak grube, jaskiniowe stalaktyty. Niekiedy takie narośla sięgają aż do samej ziemi. Wtedy zakorzeniają się i wytwarzają nowe pędy! Pod wpływem np. ruchów skorupy ziemskiej odrywają się od rodzimego drzewa i wyrastają z nich nowe drzewa. Warto zauważyć, że narośla te są zupełnie nieulistnione. 

W swojej ojczyźnie takie czi-czi są bardzo czczone. Kierowane są do nich modlitwy o potomstwo oraz pożywienie, gdyż narośla uznawane są za symbol urodzaju plonów oraz płodności.

W Polsce nie ma wiele takich miłorzębów z czi- czi. Jeden z nich rośnie w Dobroszynie - opisuje go znany polski tree hunter - Paweł Lenart. Ja również spotkałem taki stary miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba) z czi-czi. Poniżej zdjęcia sędziwego, żeńskiego okazu miłorzębu z Ogrodu Botanicznego w Krakowie:

Znacie inne miłorzęby z czi-czi w Polsce?

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Piękna pogoda zachęca do wypadów w zielone miejsca. Tym razem wybór padł na Kraków. Odwiedziłem Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Statystycznie rzecz ujmując to mój 6 odwiedzony ogród botaniczny, a wliczając w statystykę typowe arboreta to 15 takie miejsce w Polsce. Lubię te przyrodnicze wypady. Każdy ogród leży w trochę innej mikrostrefie klimatycznej, każdy zarządca takiego miejsca ma swój pomysł na pozyskiwane i uprawiane gatunki. Za każdym razem spotykam i fotografuję inne taksony i odmiany drzew, które uzupełniają prowadzony przeze mnie Atlas Drzew. Wycieczki są też inspiracją do nowych wpisów tu na blogu i pełnią rolę edukacyjną. Tylko spotykając i obserwując drzewo na żywo jestem w stanie dobrze go opisać i nauczyć się go identyfikować.

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie założony został w 1783 roku. Jest  najstarszym z istniejącym w Polsce ogrodów botanicznych. Od ponad dwustu lat odgrywa dużą rolę w rozwoju nauki, edukacji i kultury, jako miejsce badań, obserwacji i inspiracji kompozycji ogrodowych. Leży w samym centrum Krakowa, 12 minut spacerkiem od dworca PKP Kraków Główny.

Ekspozycja przed wejściem do Arboretum


Mapa ogrodu botanicznego


Szklarnia


Drogowskazy


Pomnik Władysława Szafera


Fontanna


Pomnik Mariana Raciborskiego

Sosna Armanda

Sosna Armanda (Pinus armandii) bardzo rzadko występuje w naszych parkach. Szkoda, bo to jedna z piękniejszych sosen, które można u nas sadzić. Jest mrozoodporna. Ma po 5 długich, błyszczących igieł w pęczku. Osiągają one nawet 15 cm długości. Drzewo natomiast rośnie do 6-8 metrów wysokości. 

Dość charakterystyczne są jej szyszki. Początkowo zielononiebieskawe i sterczące, potem zielone przechylone w poziomie, dojrzewając zmieniają kolor na beżowy i kierunek na zwisający. Dość duże - do 15-20 cm długości, lekko zwężające się od podstawy. Łuski są grube, szeroko trójkątne i dość charakterystycznie ułożone.

Nazwa armandii pochodzi od nazwiska wielkiego francuskiego misjonarza i przyrodnika Père Armanda, który odkrył ją w Shensi w 1873 roku. Sosna ta pochodzi z zachodnich i środkowych Chin.

Trochodendron araliowaty - rzadkości dendrologiczne cz.30

Dziś wyjątkowy rarytas - trochodendron araliowaty (Trochodendron aralioides) pochodzący z japońskiego Honsiu, gdzie rośnie w mieszanych lasach liściastych w towarzystwie szydlicy japońskiej (Cryptomeria japonica) aż do wysokości 2700 m n.p.m. Drzewo osiąga tam nawet 25 metrów wysokości tworząc szeroką koronę. U nas tylko w kolekcjach dendrologicznych w postaci małych drzewek.

Trochodendron araliowaty

Trochodendron po raz pierwszy został wprowadzony w Europie do uprawy w Cesarskim Ogrodzie Botanicznym w Sankt Petersburgu w 1864 roku przez Carla Johanna Maximowicza. Rosyjski botanik zebrał go podczas swoich pierwszych wypraw do Japonii, między wrześniem 1860, a lutym 1864 roku. Jest marzeniem wielu kolekcjonerów roślin.

Trochodendron jest dość wytrzymały na mrozy, jednak potrzebuje schronienia przed zimnymi i  wysuszającymi wiatrami. Wiosenne przymrozki mogą być również problemem, gdyż uszkadzają młode pędy, a w skrajnych przypadkach powodują pękanie kory drzewa. Jest dość odporny na cień i wydaje się tolerować szeroki zakres gleb, ale nie będzie rósł na wapiennych podłożach. Najlepszy rozwój wydaje się występować na dobrze przepuszczalnych, ciężkich, bogatych, próchnicznych i wilgotnych glebach - drzewo idealnie nadaje się do ogrodów leśnych.

Udało mi się go ostatnio spotkać już owocującego. Owoce to pierścień zrośniętych, wielonasiennych mieszków, o średnicy 7–10 mm. Są początkowe jasnozielone, potem ściemnieją i staną się brązowawe. Zawierają 7–10 nasion w każdym mieszku. Nasiona o długości 3–6 mm, czarne, wrzecionowate.

Perełkowiec zawiązuje owoce

W tym roku perełkowce japońskie (Styphnolobium japonicum) wcześniej zakwitły niż zazwyczaj i już zawiązują owoce. Owoce wyglądają jak małe, zielonkawe strąki fasoli. Zazwyczaj z całej dużej wiechy tylko kilka kwiatów zawiązuje i wytwarza owoce. Aczkolwiek ponieważ perełkowiec kwitnie bardzo obficie to i tak owoców będzie dość dużo na wiekowym drzewie. 

W tej chwili tak się te owocowe fasolki prezentują: