Trzmielina brodawkowata (Euonymus verrucosus) budzi się z zimowego snu. Wegetacja rusza później niż u trzmieliny pospolitej. Myślę, że dzieli je z 10 dni. Za chwilę rozwiną się pierwsze liście, ja jednak czekam na kwitnienie. Nie mam jeszcze zdjęć jej kwiatów w mojej kolekcji. Pochwalę się, jak tylko drzewa zakwitną.
Często się zdarza, że wiąz górski jest mylony z wiązem szypułkowym. O ile w sezonie wegetacyjnym ich liście mogą się wydawać podobne (ale po dokładnej obserwacji nie są) to teraz na początku wiosny dobrze widać różnice między tymi gatunkami wiązów. Wiąz szypułkowy kwitnie już od dobrych 3 tygodni i już w sumie kończy ten etap. Dziś prezentował się tak (gałązki jeszcze bez liści, a za niedługo zawiąże owoce).
Wiąz górski natomiast ma już pierwsze, małe liście. Gałązki już się zielenią. Właśnie różnice w terminach kwitnienia i wypuszczania pierwszych liści są często bardzo pomocne w identyfikacji drzew.
Świdośliwa Lamarcka (Amelanchier ×lamarckii) jest częstym bywalcem naszych lasów. Szczególnie w Polsce Centralnej. Zwana u nas też bywa świdośliwą kanadyjską. To przez jej pochodzenie z Północno-Wschodniej Ameryki Północnej. Przybyła do nas w XVIII wieku i dość dobrze się u nas zadomowiła przejawiając cechy inwazyjności. Jest mieszańcem świdośliwy drzewiastej (Amelanchier arborea) i świdośliwy gładkiej (Amelanchier laevis).
Za kilka dni przy takiej pogodzie rozkwitnie i będzie łatwa do rozpoznania. W lesie mało które drzewo kwitnie o tej porze roku. Aktualnie w centralnych rejonach kraju wypuściła owłosione pąki kwiatowe. Za chwile też pojawią się jej liście. Widać na zdjęciach, jak nabrzmiałe są już spiczaste pąki liściowe.
Mi udało się spotkać średniej wielkości drzewo na jednym z warszawskich skwerów. Świdośliwa Lamarcka rośnie też w Parku w Żelazowej Woli.
Rok temu natknąłem się na początek kwitnienia klonu czerwonego (Acer rubrum). On jak zapewne wiecie dość wcześnie zakwita. To razem z klonem srebrzystym pierwsze kwitnące w Polsce klony. Zazwyczaj ma to miejsce pod koniec marca. To przedwiośnie jest jednak cieplejsze i odnotowujemy jego kwitnienie w I połowie marca.
Jest jeszcze mega rzadko spotykany u nas mieszaniec - klon Freemana (Acer x freemanii), powstały w wyniku skrzyżowania klonu czerwonego (Acer rubrum) i klonu srebrzystego (Acer saccharinum). O nim muszę kiedyś zrobić osobny wpis.
W tym roku trafiłem właśnie na pełnie kwitnienia klonu czerwonego. Pąki są już całkowicie otwarte. Drzewo klonu czerwonego było oblepione ciemnoczerwonymi kwiatami. Gdyby to była magnolia albo katalpa to wszyscy by się zachwycali. Jednak kwiaty klonów nie są spektakularnie duże, więc rzadko kto takie kwitnienie w ogóle zauważa. A szkoda. Zobaczcie te długie pręciki:
Mamy to. Ponownie drzewo z Polski wygrywa międzynarodowy konkurs na Europejskie Drzewo Roku. Tym razem jest to 300-letni buk pospolity odmiany purpurowej (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) Serce Wzgórz Dalkowskich (Heart of the Dalkowskie Hills), który rośnie w zabytkowym parku przy XVI wiecznym pałacu w Dalkowie w gminie Gaworzyce w województwie dolnośląskim.
Przypomnę tylko, że rok temu Europejskim Drzewem Roku 2024 został wybrany ponad 200-letni buk zwyczajny (𝐹𝑎𝑔𝑢𝑠 𝑠𝑦𝑙𝑣𝑎𝑡𝑖𝑐𝑎 'Atropunicea') Serce Ogrodu rosnący w zabytkowym parku w Arboretum Wojsławice!
Słoneczny weekend bardzo zachęcał do spacerów. Pod laskiem na jednej z działek zauważyłem wycinkę drzew. Takich zdjęć chciałbym robić jak najmniej ale jest jak jest.
Jedne pieńki były bardzo charakterystyczne. Kolor był pięknie, żywo pomarańczowy. Wiecie jakie drzewo ma taki kolor drewna po ścięciu?
To olcha czarna. Poszukałem w okolicy rosnących drzew olchy - już kończyły kwitnienie. Wiele kotków kwiatowych już leżało po drzewem. Ostatnie jeszcze kołysały się na wietrze. Jak będzie tak ciepło to za chwilę na olchach pokażą się pierwsze listki.
Do mojej kolekcji roślin zimozielonych dodaję berberys Juliany (Berberis julianae). To najpiękniejszy berberys jaki spotkałem. Nie dość, że to duży zimozielony krzew to pięknie i obficie owocuje na niebiesko. Ten niebieski to nawet granatowy, a owoce są pokryte sinawym, woskowym nalotem. Wyglądają ślicznie. Nie są jednak okrągłe ale wydłużone. Wiszą sobie po kilka sztuk w wiązkach na długich, bordowych ogonkach.Wiszą na gałązkach aż do wiosny. Czekają sobie spokojnie na kolejne kwitnienie. Teoretycznie można je spożywać na surowo ale są bardzo kwaśne.
Berberys ten przez te granatowe owoce może nieco, ale tylko nieco, przypominać mahonię. W końcu obie rośliny należą do tej samej rodziny berbebrysowatych.
Urody temu berberysowi dodają jego liście - są duże, wydłużone, brzegiem zakończone kolcami. Świetnie wspomagają roślinę w obronnych zastosowaniach żywopłotowych. Krzew albowiem dorasta nawet do 1,5 - 2 metrów.
Co istotne berberys Juliany to jeden z najbardziej mrozoodpornych zimozielonych berberysów. Nie ma więc większych obaw, że nie wytrzyma naszych zim i pogubi przemarznięte liście. Tej zimy przy - 15 nic takiego nie miało miejsca.
Roślina pochodzi z Środkowych Chin i została opisana przez austriackiego botanika Schneidera, a nazwa nadana na cześć jego żony Juliany
