Owoce ambrowca są coraz większe

3 lata temu napisałem, jak po raz pierwszy zaowocował mi ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua) na działce. Od tego czasu bacznie obserwowałem te fikuśne owoce. Co najważniejsze one cą coraz większe. Zebrałem ich kilkadziesiąt i wybrałem typowego średniaka (ten po lewej), owoce wyraźnie większe (w środku) i taki największy (owoc po prawej), który osiągnął rozmiar co najmniej dwukrotnie większy od typowego. Imponujący jest.

Czy to efekt ocieplenia klimatu czy dorosłości i dojrzałości mojego drzewa ambrowca?

Tak przebarwia się kwaśnodrzew (Oxydendrum arboreum)

Kwaśnodrzew amerykański (Oxydendrum arboreum) zwany jest konwaliowym, ale o tym warto napisać wczesnym latem - ma kwiatostany podobne do kwiatów konwalii i u nas właśnie wtedy to piękne drzewo kwitnie. 

To gatunek lasów w południowo-wschodnich USA, gdzie potrafi osiągnąć nawet 20 metrów wysokości. U nas drzewo rośnie góra do 8-10 metrów. Rzadko spotykany jest w parkach - to bywalec głównie kolekcji dendrologicznych. Właśnie teraz pokazuje swoją urodę przepięknie przebarwiając się na szkarłatne barwy. Kwaśnodrzew amerykański swoje wybarwienie uzależnia od wilgotności, słonecznego stanowiska, przymrozków i zmian temperatur. Z czym to jest związane? Warunki te mocno oddziałują na zawartość cukrów w liściach. Niska wilgotność i słoneczne dni sprzyjają produkcji cukrów i doprowadzają do zwiększonej zawartości pigmentów antocyjanowych i intensywności przebarwień. Tej jesieni wyglądało to tak urokliwie; przedstawiam dwa drzewa z różnych stanowisk:

Dąb bezszypułkowy o purpurowych liściach

Dąb bezszypułkowy 'Purpurea' nie osiąga dużych rozmiarów. Idealne drzewko do średnich ogrodów, gdyż rośnie początkowo krzaczasto, a po wielu latach osiąga ledwie 8-10 metrów wysokości. Liście ma klapowane, z 5–8 zaokrąglonymi klapami, one są nieco drobniejsze niż u typowego gatunku. Wiosną mają ciemnopurpurową barwę, później latem lekko zielenieją, by teraz jesienią nabrać intensywnie purprowe tony. Piękniś nieprawdaż?

Ciekawe czy obradza w żołędzie?

Jesienna ałycza

Ałycze potocznie zwane mirabelkami (Prunus cerasifera) zazwyczaj pokazywane się wiosną w czasie urokliwego, obfitego kwitnienia. Późnym latem gubią małe, pomarańczowe, kuliste owoce i stają się mniej atrakcyjne. Nie zawsze jednak. Zdarza się, że część przejrzałych owoców wisi na gałązkach aż do jesieni. Dość ciekawie komponują się na tle delikatnie żółknących liści. 

Takie drzewka ałyczy prezentują się następująco:

Dojrzałe osnówki nasion miłorzębu dwuklapowego

Drzewa nagonasienne nie wydają owoców. Miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba) mimo, że wydaje się posiadać tradycyjne liście to jest właśnie drzewem nagonasiennym. Jego nasiona rozwijają się na długiej szypule. Otoczone są mięsistą, kulistą osnówką o średnicy 2–3 cm. Kolor osnówki początkowo zielony, potem żółknie, a gdy stanie się dojrzała pomarańczowieje. Osnówki wtedy miękną i śmierdzą kwasem masłowym. Całość przypomina małą, okrągłą śliwkę ulenę na długiej szypułce.

Aktualnie żeńskie drzewa miłorzębów posiadają już dojrzałe osnówki, które spadają na ziemię. Generalne miłorzęby dwuklapowe sadzone w parkach i przy drogach są drzewami męskimi, które nie brudzą i nie wytwarzają nasion. Rzadko kiedy można trafić żeński egzemplarz.

Robinia akacjowa ‘Frisia’

'Frisia' to moim zdaniem najbardziej urokliwa odmiana robinii akacjowej (Robinia pseudoacacia 'Frisia'). Jej złote liście powalają swoim blaskiem. Odcień złoty utrzymywany jest przez cały rok aż do jesieni, w przeciwieństwie do innej złotolistnej odmiany 'Aurea", gdzie z biegiem wegetacji złoty odcień jest nieco tracony i późnym latem liście są już przeważnie żółtawozielone lub po prostu zielonkawe.

'Frisia' została znaleziona przez W. Jansena około 1935 roku w dawnej szkółce w Zwollerkerspel w Holandii. Jej ciernie są winnoczerwone i pięknie kontrastują ze złotymi liśćmi. Drzewo potrafi osiągnąć duże rozmiary. Nie nadaje się do małych ogrodów. Na dużych przestrzeniach wygląda przeuroczo, jako soliter posadzony w kontraście do odmian purpurowolistnych.

Zobaczcie jak pięknie robinia 'Frisia' prezentuje się teraz na początku października. Jeden z parków w Mrągowie:

Glediczja trójcierniowa w formie bezbronnej

Glediczja trójcierniowa bywa też spotykana w formie bezcierniowej i znana jest jako glediczja bezbronna (Gleditsia triacanthos f. inermis). Jak sama nazwa wskazuje ona nie posiada cierni na pniu i konarach, tak charakterystycznych dla klasycznych glediczji trójcierniowych. "Inermis" jest to duże drzewo liściaste, które powstało naturalnie. Brak cierni oznacza, że bezpieczniej można ją stosować w miejscach użyteczności publicznej. 

Za jakiś tydzień zacznie się glediczja przebarwiać. Zobaczcie jakie duże drzewo tej bezcierniowej formy spotkałem w Mrągowie: