Teraz w grudniu drzewa już pogubiły liście. Oczywiście te zimozielone i większość iglaków nadal je posiada. Generalnie jednak w ogrodach jakby mniej się dzieje. Co prawda spadł śnieg i rośliny przyprószone białym puchem wyglądają malowniczo, ale liście robiły swoje. Teraz tę rolę przejęły korowiny. Pisałem już o atrakcyjnych korowinach drzew kilka razy. Jednakże nie było tam sosny plamistokorej (Pinus bungeana). W ogóle nie było żadnej sosny, gdyż sosny nie kojarzą nam się z urokliwymi, wężowymi czy łuszczącymi się korowinami.
Sosna plamistokora
Tak naprawdę to sosna Bungego pochodząca z środkowych Chin. Muszę jeszcze sprawdzić dokładnie, czy chodzi o tą samą osobę, powiązaną z różowo kwitnącą surmią Bungego (Catalpa bungei). A może ktoś wie? Niesamowitą cechą tej sosny jest właśnie jej wężowa korowina i stąd polska nazwa sosna plamistokora. Piękne kolorki pojawiają się z wiekiem drzewa. Niestety trzeba poczekać na nie z dekadę. Kora jest generalnie oliwkowoszara i łuszczy się małymi płatami. Pod nimi kolejne warstwy potrafią być żółtawe, purpurowe czy jasno oliwkowe. Rewelacja.
Ja niestety nie spotkałem jeszcze takich typowych mega kolorów tej sosny. Pewnie chodzi o słoneczne stanowisko. Ta którą widziałem rosła w gęstym sąsiedztwie. Warto w internecie znaleźć takie zdjęcia. Mnie powaliły.
Warto też poszukać w szkółkach - ona jest do zdobycia w Polsce i dobrze sobie poradzi w naszych ogrodach. Nie jest to wysokie drzewo, mimo, że w Chinach przekracza 10 metrów to u nas dorośnie góra do 6 metrów. Igły rosną po 3 w pęczku.
Zobaczcie jej zdjęcie na Wikipedii z Kew Gardens w Londynie:
Czy ktoś, gdzieś w Polsce spotkał taką śliczną sosnę plamistokorą?
A to ciekawe bo nigdy nie słyszałem o tej sośnie. Wygląda faktycznie dość ciekawie i niespotykanie jak na nasze warunki. Te plamy nadają jej bardzo interesującego wyglądu, aczkolwiek wygląda pięknie
OdpowiedzUsuń