Lipa długoogonkowa to ciekawostka dendrologiczna. Część ekspertów uznaje ją za odmianę lipy srebrzystej (Tilia tomentosa 'Pendula', Tilia tomentosa 'Petiolaris'). Inni za zupełnie odrębny gatunek lipy (Tilia petiolaris). Ja optuję za pierwszą opcją. Ba, pierwszy raz ją spotykając w arboretum myślałem, że ktoś pomylił tabliczkę. Kwiaty i liście charakterystyczne dla lipy srebrzystej. Byłem zdziwiony nazwą.
Lipa długoogonkowa
Lipa długoogonkowa to lipa o dłuższych niż zwykle ogonkach i wdzięcznych, zwisających gałęziach. Drugą różniącą cechą jest zapach. Nigdy wcześniej nie spotkałem się z takim zapachem kwitnącej lipy. Zapach roznosił się na dziesiątki metrów. Coś niesamowitego. Już z daleka wiedziałem, że zaraz spotkam kwitnące drzewo, co przecież w połowie lipca u nas nie jest standardem w świecie drzew. Bogate w nektar kwiaty przyciągają ogromne liczby wszelkiego rodzaju owadów zapylających, co nieco przeczy ogólnemu poglądowi, że nektar lipy srebrzystej jest trujący dla pszczół. Nie widać też było żadnych martwych pszczół pod drzewem.
Obie lipy srebrzysta (węgierska) i długoogonkowa różnią się też orzeszkami.
OdpowiedzUsuńCzy zaobserwował Pan martwe pszczoły i trzmiele w pobliżu drzewa? Od dekad panuje przeświadczenie, że nektar tej lipy jet zabójczy dla pszczół, ale niestety wciąż brakuje rzetelnych badań naukowych na ten temat.
OdpowiedzUsuńNie, też czytałem o tym, ale moje obserwacje tego nie potwierdzają.
OdpowiedzUsuń