Kasztanowiec japoński to rzadkość w naszym kraju. W sezonie wiosenno-letnim jest go bardzo ciężko odróżnić od naszego kasztanowca zwyczajnego. Zarówno liście, jak i kwiatostany są bardzo podobne. Dopiero w czasie owocowania różnice między tymi drzewami stają się bardzo widoczne. Skorupy ich kasztanów nie są idealnie okrągłe, nie mają kolców, są nieco szorstkie, z takimi niby przetchlinkami. Co najistotniejsze są brązowawe, a nie zielone. Już powoli zaczynają opadać z drzew. Za chwilę się otworzą.
Druga różnica jest taka, że liście kasztanowca japońskiego o tej porze roku nie są tak atakowane masowo przez szrotówka i w znacznej mierze są zielone. Kasztanowiec zwyczajny jest strasznie zmasakrowany. Nigdy nie sądziłem, że kiedykolwiek choroba czy szkodnik jednego gatunku drzewa będą cechą pomocną przy rozpoznawaniu. Szrotówek kasztanowcowiaczek atakuje głównie kasztanowca białego. Na czerwonym, drugim najpopularniejszym u nas kasztanowcem, takich ataków nie stwierdziłem. W sumie na tych mniej popularnych kasztanowcach również nie widać ataków szrotówka.
Może to jest pomysł, aby częściej sadzić te mniej znane kasztanowce w naszych parkach? Co sądzicie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz