Judaszowiec chiński

Od dawna szukałem pięknie kwitnącego judaszowca. W Polsce najczęściej sadzony jest judaszowiec kanadyjski, a na południu i zachodzie kraju czasami judaszowiec południowy. Niestety oba są mało odporne na nasze silne mrozy i wiosenne przymrozki (kanadyjski jest bardziej odporny). Przez badaczy Biblii judaszowiec uznawany jest za drzewo, na którym powiesił się Judasz Iskariota z powodu wyrzutów sumienia po zdradzie Jezusa Chrystusa. Tak tłumaczy się nazwę rodzajową tego drzewa. Podobno w momencie powieszenia się Judasza, białe kwiaty judaszowca zmieniły się w intensywnie różowo-fioletowe. Stało się tak ze wstydu lub przez zabarwienie krwią. Tak mówią przekazy. Chociaż wiele źródeł wskazuje, że to nie prawda.

Ale wróćmy do gwiazdy tego wpisu - judaszowca chińskiego (Cercis chinensis). To już zupełna rzadkość u nas, ale o dziwo kwitnie równie obficie, jak pozostałe judaszowce. I także, jak u tych dwóch judaszowców, kwiaty wyrastają bardzo charakterystycznie z uśpionych pąków bezpośrednio na korze pnia lub gałązkach. Zazwyczaj na pędach zeszłorocznych, ale także na starszych gałęziach. Zjawisko to występuje bardzo rzadko u polskich roślin i nosi nazwę kauliflorii.

Judaszowiec chiński jest dużo mniejszy od pozostałych. Rośnie do 3 metrów wysokości. Kwitnie w połowie maja. Wymaga osłoniętego, ciepłego i słonecznego stanowiska. Najlepiej też okryć młode drzewka, gdy na wiosnę prognozowane są przymrozki. Odwdzięcza się wtedy pięknym kwitnieniem. Lubi też częste zasilanie wodą. Kwitnie kilka lat po posadzeniu. Teoretycznie jest bardziej odporny na mrozy niż popularniejszy judaszowiec południowy.