Metasekwoja chińska

To śliczne drzewo iglaste. U nas do 30 metrów wysokości. W swoje ojczyźnie, w Chinach (pogranicze Syczuanu i Hubei) jeszcze wyżej - nawet do 50 metrów. To bardzo długowieczne drzewo. W literaturze i sieci można znaleźć dowody na 2000 lat życia niektórych drzew!

Metasekwoja to żywa skamielina. Drzewo to żyło, podobnie jak częściej u nas spotykany miłorząb, w dawnej przeszłości i przetrwało do dziś. Czasami odciski gałązek metasekwoi odnajdywano na kawałkach węgla brunatnego powstałego w okresie trzeciorzędu. Uznawano ją za gatunek wymarły aż do 1941 roku. Odkrycia dokonali w 1944 r. leśniczy Tsang Wang do Nankinu i dr W. C. Cheng. W 1946 roku w rejon naturalnego występowania metasekwoi wyruszyli naukowcy finansowani przez USA. Zebrano nasiona, które rozesłano do ogrodów botanicznych w Stanach Zjednoczonych i Europie. W 1948 roku z Londynu dotarły do Polski pierwsze nasiona. Otrzymane potem siewki posadzono w Krakowie, Warszawie oraz Kórniku.

Metasekwoję można rozmnażać wegetatywnie albo przez sadzonki zdrewniałe pobierane zimą lub wczesną wiosną albo półzdrewniałe — przygotowane w lecie. Z tych półzdrewniałych otrzymuje się lepsze jakościowo sadzonki. Co najważniejsze rośliny otrzymane z sadzonek mogą być sadzone w gruncie bez okrycia. Metasekwoję można rozmnażać też z nasion ale takie sadzonki są nieodporne na przemarzanie nawet do 4 roku.

Drzewo ma bardzo delikatne i spłaszczone igły, które opadają na jesieni. Przebarwiają się na kolor miedziany. Rośnie bardzo szybko. Jest drugim po modrzewiu najszybciej rosnącym przedstawicielem nagozalążkowych w Polsce. Niestety u nas rzadko kwitnie i ciężko spotkać szyszki metasekwoi.

Piękne okazy metasekwoi można podziwiać w Powsinie, Łazienkach, Żelazowej Woli czy w Parku Skaryszewskim.