Wiązowiec zachodni to średniej wielkości drzewo. Czasami widywane w starych parkach. W nowych nasadzeniach go nie spotykam. A szkoda, bo to piękne drzewo, odporne na suszę i zanieczyszczenia. Raczej dobrze sobie radzi z naszymi zimami. Rośnie dość wolno.
Wiązowiec zachodni osiąga u nas zazwyczaj 8-10 metrów wysokości. Kora szara i dość charakterystyczna z licznymi bruzdami, chropowatościami i guzowatymi naroślami. Liście są osadzone skrętolegle na gałęziach. Są bardzo niesymetryczne i podłużniejajowate, z długim i zaostrzonym wierzchołkiem. Dość duże do 12 cm długości. Trójnerwowa nasada liści. Brzeg liścia ostro piłkowany. Ogonek liściowy krótki do 1,5 cm. Blaszka liściowa szorstka, ciemnozielona z wierzchu a na spodzie miękko owłosiona (głównie przy nerwach) i jaśniejsza. Jesienią liście przebarwiają się na żółte i złote barwy.
Owoce kuliste o średnicy do 10 - 12 mm, początkowo zielone a jak dojrzeją ciemnopurpurowe lub brązowe. Osadzone są na krótkich (do 1,5 cm) i cienkich szypułkach. Właśnie zaczynają dojrzewać.
Szkółki oferują w Polsce jeszcze inne wiązowce (najczęściej wiązowiec południowy), ale one są dużo mniej odporne na nasz ostry klimat. Co ciekawe, rzadko gdzie można znaleźć informacje o różnicy między tymi wiązowcami. Rozróżnić je można prosto, gdyż zachodni ma chropowatą korowinę i krótkie szypułki na których zwisają owoce. Oczywiście to te najłatwiej zauważalne różnice, bo nieco inne są jeszcze liście, pokrój i odcień dojrzałych owoców, ale to już nie takie proste do rozróżnienia w terenie, jeśli się gdzieś w atlasie nie widziało jednego i drugiego wiązowca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz