Zwiedzając Kołobrzeg bardzo chciałem zobaczyć rosnącą tam araukarię chilijską. To niesamowity rarytas na terenie Polski. A pochodzi z Chile i Argentyny. U nas znana głównie z doniczek.
W tym roku się udało. Wiedziałem c.a. przy której ulicy rośnie i po spacerze w Parku 18 Marca udałem się w stronę Ratusza. I szybciutko ją namierzyłem. To drzewko jest po prostu wyjątkowe i nawet nieźle sobie radzi w tamtejszym mikroklimacie. Chociaż mroźna zima zostawiła po sobie liczne pamiątki, co widać na poniższych zdjęciach.
Liście araukarii są intensywnie zielone, błyszczące i kujące. Co ciekawe nie opadają zimą. W Polsce może urosnąć do kilku metrów wysokości. W sieci można znaleźć wiele wpisów osób chwalących się posiadaniem araukarii w swoim ogródku. Są to głównie tereny Polski Zachodniej i Północno-zachodniej. Ich drzewka osiągają nawet 6 metrów. Uprawa w innych rejonach kończyła się najczęściej wymarznięciem. Nawet w przypadku kilkunastoletnich okazów. Niestety araukaria przemarza już przy mrozie - 15°C. Zaleca się jej bardzo szczelne okrywanie.
Zobaczcie, jak ta arukaria wygląda 10 lat później.
Torreja kalifornijska, czyli czwórczak kalifornijski to rzadkość w Polsce choć w miarę dobrze znosi nasz klimat. Natknąłem się na nią w Warszawie. Nie miała widocznych uszkodzeń po mroźnej zimie. W katalogach szkółkarskich oznaczana jest jednak jako roślina o niskiej mrozoodporności.
Torreja należy do rodziny cisowatych i do cisu jest podobna. Możną ją również pomylić z cypryśnikiem błotnym oraz z metasekwoją chińską. Jednak nie gubi igieł na zimę jak te dwa drzewa.
Pokrój drzewka jest stożkowaty. W Polsce rośnie do kilku metrów wysokości. Często jako krzew o kilku pniach. W Kalifornii nawet do 20 metrów o pojedynczym pniu.
Szpilki ma dość sztywne, z przodu lekko zaostrzone. Ułożone są dwurzędowo i równolegle do siebie. Długość igieł do 5 centymetrów. Przy rozcieraniu szpilki wydzielają wyraźny szałwiowy zapach.
W tym roku postanowiłem nastawić orzechówkę. Zebrałem dość dużo orzechów włoskich to i przepis musiałem zdobyć wyjątkowy, aby je wszystkie zużyć. Większość przepisów niestety zaleca użycie tylko kilku sztuk.
Mój przepis na nalewkę nazywa się orzechówka po francusku. Orzechy zbieramy w połowie lipca, gdy są jeszcze w miarę łatwe do przekrojenia. Myjemy je i czyścimy z ogonków. Kroimy co najmniej na trzy części. Nóż typu tasak powinien sobie poradzić z lipcowymi orzechami. Ich skorupki nie są jeszcze grube. Krojenie radzę przeprowadzić w rękawiczkach. Skorupy bardzo barwią skórę na brązowo, którą później trudno domyć.
Na każde 20 orzechów przygotowujemy 1 litr alkoholu ok. 40%. Orzechy wkładamy do dużego słoja. Zalewamy alkoholem. Szczelnie zamykamy i odkładamy na 2 miesiące do ciemnego i suchego miejsca.
Po 2 miesiącach dodamy cukier i odstawimy czekając na efekty, ale dokładnie o tym co dalej z orzechówką napiszę w połowie września. Na razie orzeszki pływają w zalewie i oddają swe cenne właściwości:
Jabłoń południowochińska to prawdziwy rarytas wśród rajskich jabłoni. Owoce są na tyle drobne, osadzone na długich, chudych ogonkach i ze słabo widoczną dolną częścią szypułki, że można je pomylić z wiśniami. Atrakcji dodaje im barwa błyszczącej czerwieni. Rewelacja.
Warto dodać, że w Chinach z liści jabłoni południowochińskiej parzono kiedyś coś na kształt dzisiejszej herbaty. Ciekawe jak smakowała?
Przebywając w okolicach Ustronia Morskiego warto się wybrać na wycieczkę pieszą, bądź rowerową, do teoretycznie najstarszego dębu w Polsce. Niebieski szlak prowadzi z samego miasteczka do wioski Bagicz, a stąd do gęstego bukowo-dębowo-sosnowo-świerkowo-daglezjowo-modrzewiowego lasu. Po 1,5 kilometra docieramy do majestatycznego olbrzyma. To dąb szypułkowy zwany Bolesławem. Ma on już ponad 810 lat i jest prawdopodobnie najstarszym z polskich dębów.
Wiek Bolesława na podstawie przeprowadzonych badań dendrologicznych w roku 2000 został ustalony na 800 lat. Jego obwód mierzony na wysokości 1,3 metra od ziemi wynosi 691 cm. Wysokość określana jest na 30 metrów a średnica jego korony to 20 metrów. 19 sierpnia 2000 roku miała miejsce doniosła uroczystość i po 800 latach dąb doczekał się chrzcin, na których otrzymał imię "Bolesław". W ten sposób został upamiętniony król Bolesław Chrobry, za którego przyczyną powstało w 1000 roku biskupstwo w Kołobrzegu - mieszczącego się zaledwie 10 km od Ustronia. Przed dębem postawiono tablicę informacyjną z jego danymi. Akt nadania imienia, jako historyczny dokument został przekazany do Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu.
Więcej info na stronie http://www.trasy.ustronie-morskie.pl/niebieski.html. Gmina się chwali, że to najstarszy dąb w Polsce.
W necie znalazłem natomiast info o 900 letnim dębie z Potulic im. Władysława Szafera http://www.potulice.pl/potulice/dab-szypulkowy.html. Który zatem jest starszy?
P.S. Niestety 4 lata później dąb Bolesław został powalony przez wichurę.
Dereń ten to chyba najpiękniejsza z odmian derenia kousa ze względu na barwę podsadek. Jego podsadki są biało-kremowe po biało-różowe aż do różowawych. Widok takiego kilkunastoletniego derenia w czasie kwitnienia jest po prostu powalający. Liście natomiast nie odbiegają wyglądem od klasycznego derenia kousa.
Zastanawiam się jak jest z mrozoodpornością tej odmiany. Dereń kousa bywa kapryśny i wrażliwy na mrozy. Zaleca się jego okrywanie w pierwszych latach po posadzeniu. A odmiana chinensis Satomi?
