Powoli dojrzewają owoce orzecha szarego (Juglans cinerea). W tym stanie dość łatwo już zidentyfikować to drzewo. Bez owoców bardzo łatwo go pomylić z orzechem ajlantolistnym, a nawet z często rosnącym w naszych parkach orzechem czarnym. Ba, powiem więcej. Większość atlasów drzew tak mizernie opisuje drzewa różnych orzechów i nie pokazuje różnic między nimi, że sam musiałem cały rok doświadczalnie przejść przez wszystkie etapy rozwoju tych drzew, aby dostrzec te różnice i poznać, który orzech jest który. Wkrótce dodam do mojego Atlasu Drzew te szczegółowe cechy i duże zdjęcia orzecha szarego. Pojawią się tam także pozostałe, bardzo rzadko spotykane u nas orzechy.
Orzech szary ma najbardziej wydłużone orzechy ze wszystkich orzechów. Takie elipsoidalne. Łupiny są zielonkawe, włochate i lepkie. Jak je dotkniecie palcem to palec będzie kleisty. Będzie się potem lepił do wszystkiego. Co istotne orzechów może być tylko kilka w gronie. Góra 3, do max 5 sztuk, ale najczęściej po 2 -3 orzechy. Kwiatostanów bywa dużo więcej. Wiele z nich nie zawiązuje owoców. Także wiele niedojrzałych owoców opada i znajdziecie je teraz pod drzewem.
Lepkie i włochate są też pędy. Te włoski są brązowawe i dobrze widoczne. Liście są duże, złożone i składają się nawet z 15 listków. 7 par i jeden listek szczytowy. Listki lancetowate z wydłużonym wierzchołkiem. One są bardzo drobno piłkowane. Osadka liścia również delikatnie owłosiona.
Najgorsze jest, że najczęściej gałęzie z orzechami rosną dość wysoko. Nie dojrzymy ani liści, ani pędów i ciężko będzie rozpoznać orzech szarego. Liście z daleka mogą przypominać liście orzecha czarnego. Tamte liście są jednak dużo bardziej piłkowane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz