Od kilku dni z daleka dobrze widać delikatnie ciemnoróżowe plamy na mirabelkach. Pąki tych drzew nabrzmiewają, a przed kwitnieniem robią się takie różowawe. Jest ich tak dużo, że wśród gałęzi przebija ten róż. Oczywiście mirabelki kwitną na biało. Zresztą już czubki białych płatków dobrze widać w pąkach.
W rodzinie tych drzew - zwanej różowatymi - to bardzo częsty przypadek. Pąki wielu taksonów i odmian mają inny kolor niż potem ich kwiaty.
Derenie jadalne (Cornus mas) zwane często dereniami właściwymi rozpoczęły kwitnienie. Żółte plamy w parkach i na skwerach to zapewne kwitnące derenie. One najczęściej rozpoczynają kwitnie z nadejściem wiosny. Dziś trochę przyprószyło je śniegiem ale ich kwiaty są odporne na takie ataki zimy wiosną. Nie powinno to wpłynąć na późniejsze owocowanie i zbiory.
Na przedwiośniu już wiele razy pisałem, że pierwszym z klonów, który u nas w Polsce kwitnie, jest klon srebrzysty. Drugim klonem jest klon jesionolistny. On właśnie otwiera pąki i gdy trafi się kilka cieplejszych dni to dość urokliwie zakwitnie. Planowany atak zimy może jednak ten proces trochę opóźnić.
Na razie można zajrzeć do pąków i dostrzec malutkie bordowo-brązowe fragmenty kwiatów. Pąki te są dość charakterystyczne i dość łatwo teraz zidentyfikować klona jesionolistnego.
Rok temu pokazałem końcówkę kwitnienia wiązu górskiego. W zasadzie był to już etap powstawania pierwszych owoców. W tym roku zdążyłem na jego kwitnienie. Oto jak wyglądają kwiaty wiązu górskiego.
Brzoza czarna (Betula nigra) zwana często brzozą nadrzeczną - nie jest taka czarna, jak nazwa wskazuje. Za młodu literatura określa kolory jej kory jako czerwono-brązowe, srebrzysto-szare, różowo-brązowe, kremowe, rdzawe. Dla mnie ona jest łososiowa, niemal pomarańczowa. Wyjątkowa w swoim rodzaju. Jedno jest pewne - kora ta bardzo charakterystycznie łuszczy się szerokimi pasami. Daje drzewku dużo uroku w okresie bezlistnym.
Jej ojczyzną jest wschodnie i centralne USA. U nas bardzo rzadko się pojawia wśród nasadzeń, ale jest dostępna w szkółkach. Dobre drzewo dla zieleni miejskiej. Udało mi się ostatnio natknąć na kilka takich młodych brzóz czarnych w Warszawie.
Jesion wąskolistkowy (Fraxinus angustifolia) zwany jesionem wąskolistnym to chyba najrzadziej ze spotykanych u nas jesionów. Szkoda, bo dość dobrze sobie radzi. Co ciekawe, różni się znacznie od popularnych u nas jesionów. O ile tamte (wyniosły i pensylwański) rozróżnić możemy łatwo po innym kolorze pąków to ten posiada ich inną liczbę. Pąków na pędach generatywnych spotkamy 3 sztuki (a nie 2). One bardzo wcześnie się otwierają. Zobaczcie - zdjęcia z wczoraj - już widać kwiatostany. A same kwiatostany też charakterystyczne. Nie są to jesionowe wiechy, a są to grona. Może uda mi się w tym roku je sfotografować.
Poniżej zdjęcia odmiany "Raywood" jesionu wąskolistkowego (pięknie przebarwiającej się jesienią na purpurowe tony):
Mimo późnej wiosny w tym roku nabrzmiewają już pąki wiązu syberyjskiego (Ulmus pumila). Ten wiąz dość rzadko występuje w naszych parkach ale się trafia. Mam kilka takich miejsc, gdzie mogę obserwować jego fazy rozwoju.
Zimno zimnem, ale już widać, jak jego kasztanowo-brązowe, niemal okrągłe pąki robią się coraz grubsze. Wkrótce wydostaną się z nich kwiatostany. Wiąz syberyjski kwitnie przed wypuszczeniem liści. Kwitnie i owocuje obficie. Już na początku maja pojawiają się pierwsze owoce
