Pięknotka Bodiniera, czyli piękne owoce

Pięknotka Bodiniera (Callicarpa bodinieri) zwana kalikarpą zachwyca pod koniec września. Pięknotka, gdyż jej nazwa to zlepek greckich słów callos – piękne i carpo – owoce. Pięknotka ta jest najczęściej krzewem (chociaż można ją prowadzić w postaci małego drzewka) rosnącym do 2 metrów wysokości i rozrastającym się mocno na boki. Najczęściej w ogrodzie jest zauważalna dopiero na początku jesieni (wiosną jej kwiaty są zbyt małe, aby mogły stanowić walor ozdobny). Wtedy rzucają się w oczy jej małe, błyszczące, kuleczki o kolorze fioletu. Formułują się w kuliste owocostany. Są prześliczne. Wiszą na gałązkach aż do przyszłej wiosny.

Pięknotka ta nie jest w pełni mrozoodporna. Warto zapewnić jej osłonięte i słoneczne stanowisko. Odwdzięczy się obfitym kwitnieniem i owocowaniem. Nie lubi suszy - warto ją podlewać częściej. Mocne słońce potrafi przysuszyć jej liście, które szybko opadają. W wilgotne sezony utrzymują się na gałązkach i przebarwiają na kanarkowe tony.

Na zdjęciach poniżej prezentowana jest odmiana 'Profusion'.

Żółtnica pomarańczowa i jej olbrzymie owoce

Do czasu pierwszego spotkania u nas w Polsce żółtnicy pomarańczowej nie miałem świadomości, że jej owoce są tak duże. Zaskoczyły mnie zupełnie. Zwłaszcza, że w literaturze są przedstawiane, jako żółte o wielkości pomarańczy. Te które ja spotkałem były zielonkawe i wielkości niemal pomelo. Największe były jak moje 2 pięści. Ważyły od 350 do 450 gramów - to prawie pół kilograma!

Tak naprawdę owoce to owocostany zlepionych orzeszków niełupków. Całość wygląda z zewnątrz jak okrągławy mózg. W środku mi nieco przypomina ananasa. Nieco.

Żółtnica pomarańczowa rośnie u nas do 6 metrów wysokości. Rzadko bo rzadko, ale można ją spotkać w Polsce. Jest drzewem o widocznych cierniach i liściach całobrzegich, ustawionych skrętolegle, jajowatych i zaostrzonych.

Owoce żółtnicy spadają z drzew pod koniec września. Te dojrzałe, żółtawe dopiero w połowie października. Niestety jest nie odporna na duże mrozy, szczególnie w młodości. Jest to drzewo dwupienne więc tym bardziej trudno znaleźć owocującą żółtnicę. Podobno owoce te odstraszają komary i meszki.

Przebarwienia grujecznika japońskiego

Grujecznik japoński posadzony na wilgotnym, słonecznym, wyeksponowanym stanowisku odwdzięczy się rewelacyjnymi przebarwieniami. Takie drzewko spotkałem w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi. Bajkowo wyglądał. A i w końcu można było poczuć piernikowy zapach.

Tylko jak nazwać te kolorki? Macie pomysł?

Jarząb Koehnego przebarwił się na żółto

Wczesną jesienią przebarwił się na żółte tony jarząb Koehnego (Sorbus koehneana). Ponieważ jego liście i listki są bardzo małe, to etap ten trwa bardzo krótko. Silniejsze wiatry i liści nie ma na gałązkach. Warto podziwiać ten moment, gdyż białe, niemal perłowe owoce ślicznie kontrastują na tle żółtych barw. Mój jarząb jest jeszcze młody więc i liści nie ma jeszcze zbyt wiele. Być może jego wiek spowodował ten kolor liści. Generalnie literatura podaje, że jego przebarwienia idą od mocno pomarańczowej barwy do bardzo ciemnej czerwieni wręcz purpury. Ciekawostka. Zobaczymy, jak będzie w następnych latach.

Olcha czarna i jej liście - seria drzewa rodzime

Na temat olchy czarnej kilka razy już pisałem. Dziś dokładnie pokażę jej liście. Przeważnie odwrotnie jajowate, na szczycie wycięte, u nasady klinowate. Brzeg podwójnie ząbkowany. Kolor ciemnozielony, nieco błyszczące.

Olcha czarna - liść z wycięciem

Niby każdy je zna, ale czasami można spotkać olchę czarną bez tego wycięcia na szczycie. I wtedy rodzi się pytanie, czy to nadal olcha czarna czy jakaś inna olcha? Otóż dobrą cechą rozpoznawczą jest spodnia strona liścia. Przyglądamy się kącikom nerwów. I tu dobrze widać brązowawe włoski (trochę podobnie, jak u lipy drobnolistnej). Inne najczęściej spotykane u nas olchy (zielona, szara) nie posiadają tych włosków. 

Warto też zerknąć na korowinę, dość regularna płytkowatość i czarnawy kolor to też cecha olchy czarnej.

Olcha czarna z liśćmi bez wycięcia


Olcha czarna z liśćmi bez wycięcia


Olcha czarna - wierzch liścia bez wycięcia


Olcha czarna - spód liścia bez wycięcia


Olcha czarna - spód liścia i kępki włosków


Olcha czarna - kafelkowata korowina

Owoce lipy krymskiej

Koniec września to dobra pora, aby przyjrzeć się dojrzewającym owocom lipy krymskiej. Są nieco inne od owoców pozostałych lip. Po pierwsze widać na nich delikatny meszek. One są jakby takie materiałowe. Są też delikatnie wydłużone. Żeberka są niemal niewidoczne i niezauważalne. Dopiero za miesiąc da się je dostrzec. Ogonki owocowe są bardzo długie. Skrzydełkowe aparaty lotne bardzo długie i wąskie. Widać je z daleka.

Jednolistkowa odmiana jesionu wyniosłego

Jesion wyniosły odmiany "Diversifolia" potrafi zaskoczyć. Jak ktoś nigdy jej nie spotkał to się bardzo zdziwi, że ma do czynienia z jesionem. Te pojedyncze listki, nieregularne, głęboko piłkowane dają do myślenia. Niezła zagadka. Pamiętam, jak kilkanaście lat temu się głowiłem, co to za drzewo? :-). Czarne, grube pąki i owoce są dużym ułatwieniem.

Ostatnio w Ogrodzie Krasińskich w Warszawie spotkałem drzewo takiego jesionu, ale dość dużych rozmiarów. Do tej pory sądziłem, że te jednolistkowe jesiony rosną do kilku metrów wysokości. A tu pach - wiekowe drzewo kilkunastometrowe. Niestety nie owocowało. 

Spotykaliście już takie wielkie jesiony jednolistkowe?