Dziś nie lada gratka dla fanów rozpoznawania drzew. Postanowiłem zaprezentować, jak wyglądają orzechy (bez zielonych łupin) najpopularniejszych w Polsce orzechów. To duże drzewa wydające dość podobne owoce i posiadające podobne, złożone liście. Jesienią pozbawiłem je łupin i wyczyściłem. Niektóre bardzo brudziły. Teraz tego nie widać. Zestawiłem obok siebie, aby porównać ich rozmiary. Voila. Wierzę, że się przyda takie porównanie orzechów.
Od lewej mamy dobrze znanego orzecha włoskiego (Juglans regia). Skorupa najjaśniejsza, podłużna, delikatnie rzeźbiona z wyraźną otoczką między połówkami skorupek. Następny jest orzech czarny (Juglans nigra). Najbardziej okrągły i najciemniejszy, najtrudniej odchodzi od łupiny. Mocno rzeźbiony dość schematycznym wzorem. Kolejny orzech szary (Juglans cinerea) jest najdłuższy, podłużny z wyraźnym, ostrawym czubkiem. Średnio rzeźbiony. Ostatni orzech ajlantolistny (Juglans ailantifolia) jest najmniejszy, delikatnie rzeźbiony, również z ostrym czubkiem.
Są jeszcze orzech kalifornijski, orzech drobnoowocowy i orzech mandżurski, ale występują chyba tylko w ogrodach botanicznych i arboretach. To mega rzadkości. No i orzechy laskowe, ale to już inna rodzina.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz