Najlepszego w 2013 roku!

Czytelnikom bloga życzę wszystkiego najlepszego w Nowym 2013 Roku.

Wschód Księżyca nad wierzbą

Zazwyczaj podziwiamy zachody i wschody Słońca. Szczególnie nad morzem widok takiego Słońca jest imponujący.

Mi udało się zaobserwować wspaniały wschód Księżyca, a że odbyło się to na tle potężnej wierzby to uwieczniłem cały efekt i mogę go tu zaprezentować. Wschodzący księżyc nad horyzontem wydaje się dużo większy niż ten wędrujący wysoko po nieboskłonie. To tylko iluzja. Atmosfera przy horyzoncie jest grubsza niż ta w górze. Czyli obserwujemy Księżyc przez różną grubość warstw i podczas wschodu wydaje się, że jest on ściskany a promienie odbitego światła inaczej się odbijają i stwarzają wrażenie jego potęgi. Widać różnicę nawet na poniższych fotach. Na trzecim zdjęciu Księżyc już wydaje się dużo mniejszy niż na pierwszym.

Jemioła

W okresie świąt Bożego Narodzenia, poza choinkami, gwiazdami betlejemskimi i dekoracyjnymi szyszkami, jemioła (Viscum album) jest najbardziej poszukiwaną rośliną. To kulisty, wiecznie zielony krzew, półpasożyt rosnący na drzewach (nie spotkamy jej w gruncie). Najczęściej na topolach ale także na klonach, wierzbach, grabach, lipach, brzozach, robiniach czy sosnach. Teoretycznie nie szkodzi tym drzewom acz ogranicza dostęp do światła, czerpie od nich wodę za pomocą ssawek, a sama jest zdolna do fotosyntezy. Żyje do 50 lat.

Owocem jemioły są trujące dla ludzi białe nibyjagody, które zawierają nasiona - przysmak jemiołuszek i drozdów. I to właśnie ptaki przyczyniają się do jej rozmnażania.  Roznoszą one nasiona na dziobach, piórach i odchodach stukając lub ocierając się o korę wysoko na drzewie.

Aż dziwne, że ten pasożyt w wierzeniach aż do dziś chroni przed złymi mocami, odpędza złe duchy, ma zapewniać zdrowie i pieniądze, a pocałunek pod jemiołą gwarantuje szczęście małżonkom i przyczynia się do zwiększenia ich płodności. Mit nordycki przekazuje, że bóg słońca Balder został zabity strzałą posmarowaną jemiołą. Rozpacz jego płaczącej matki, jej łzy zamieniły się w białe owoce jemioły, spowodowała, że Balder zmartwychwstał a uradowana matka powiesiła jemiołę i całowała każdego, kto pod nią przechodził.

Była świętą rośliną druidów. Druidzi wykorzystywali ją do wróżenia. Dym unoszący się do góry z rozpalonych gałązek jemioły uważano za dobrą wróżbę. Dym, który rozchodził się na boki nad podłożem był złym znakiem.

Jest też druga strona medalu. W chwilach gniewu nie raz używamy zwrotu "Ty jemiole" :-). Oby jak najrzadziej.

Grudniowy głóg jednoszyjkowy

Mróz ładnie zakonserwował czerwone owoce głogu jednoszyjkowego. Śnieg i szron owiły je białą pokrywą i mamy polski biało-czerwony akcent w ogrodzie. To taka narodowa stołówka dla ptaków.

Nieuszkodzone owoce jeszcze można pozbierać i zrobić nalewkę. A tak swoją drogą to wiecie jaki ma kolor taka głogówka? Kto pierwszy zgadnie otrzyma od serwisu drzewapolski.pl jedną darmową fototapetę na kompa z dowolnie wybranym motywem dendrologicznym! Odpowiedzi proszę podawać w komentarzach.

Ośnieżona sosna pospolita

Sosna to dla mnie królowa zimy. Nie ma piękniej ośnieżonego i oszronionego drzewa.Widok jest wręcz bajkowy. Co raz mocniej się przekonuję aby zdobyć jakąś miniaturową odmianę do mojego małego ogródka. Może na wiosnę. Na razie podziwiam okoliczne sosny.

Jodła Arnolda w zimowej szacie

Dziś mieliśmy wszystko co białe: śnieg, szron i mróz. W takiej szacie przepięknie prezentują się iglaki. Dziś zaprezentuję jodłę Arnolda, której igły po jednej stronie oblepione były szronem.

Wiąz szypułkowy - kolory liści

Jesień powolutku dobiega końca, a ja nie zdążyłem pokazać, jak pięknie potrafi przebarwić się wiąz szypułkowy. Zdjęcia pochodzą sprzed miesiąca. Teraz możemy tylko żyć wspomnieniami takich przebarwień.

Gra barw zielono-czerwonych i czerwono-żółtych asymetrycznych liści jest fantastyczna. Ślicznie widać unerwienie liści, które nie jako dzieli cały obszar liścia na wiele składowych.

Buk pospolity w listopadzie

Buk pospolity ciekawie przebarwił w październiku liście na rude i brązowo-zielone barwy. Od tego czasu delikatnie przyschły i zmieniły kształt. Poskręcane liście długo jeszcze powiszą na gałązkach. Stanowią teraz dość urocze układy. A buk dzięki temu jest jednym z ostatnich drzew pod którym można się jeszcze skryć przed deszczem.

Topola osika powoli gubi liście

Niektóre drzewa szybko gubią liście (choćby klony). Inne utrzymują brązowe, przysuszone liście aż do przedwiośnia (tak jak platan).

Topola osika gubi natomiast liście bardzo powoli. Część liści już leży pod drzewem, a część jeszcze powiewa na gałązkach. Liście zmieniły kolor na bladozielony, żółtawy i siny. Jak nadejdą mroźne noce to pozostałe liście też opadną.

Śnieguliczka biała

Z pośród krzewów, które nie zgubiły jeszcze owoców można wyróżnić śnieguliczkę. To typowy krzew osiedlowy - bardzo często wykorzystywany do nasadzeń miejskich, a czasami również jako niski żywopłot.

Śnieguliczka to gość z Ameryki Północnej więc jest wytrzymała na mrozy i bardzo dobrze sobie u nas radzi. Znosi suszę i ma niskie wymagania w stosunku do podłoża na którym rośnie. Co ważne jest bardzo odporna na zanieczyszczenia powietrza.

Cechą ozdobną rośliny są jej owoce: małe, śnieżnobiałe kuleczki w postaci gąbczastych jagód. Owoce długo utrzymują się na gałązkach; czasami aż do wiosny. Jednak czym później tym wyglądają coraz gorzej - dostają ciemnych plamek i nieco więdną. Owoce te są trujące. Radzę uważać na dzieciaki, bo śnieguliczkę spotykam przy placach zabaw.

Dereń biały i przetchlinki

Jesień w pełni. Ale są krzewy, które właśnie teraz pokazują swój największy urok. Do tej grupy należy dereń biały. Jego liście opadły i odsłoniły wspaniałe, intensywnie błyszczące, czerwone pędy. Jak widać pokryte są one jasnymi przetchlinkami - są to najczęściej okrągławe a czasami wydłużone wypukłości korowiny. Przetchlinki te gwarantują wymianę gazową między otoczeniem zewnętrznym a wewnętrznym pędu.

Owoce i liście oliwnika wąskolistnego

Ciekawe barwy przybierają owoce oliwnika wąskolistnego. Te na stanowiskach słonecznych są zółte, brązowawe i kremowe a te w cieniu filcowato-srebrzyste. Owoce pozostaną na drzewkach do wiosny. Widocznie nie mają amatora wśród ptaków. Może są zbyt suche?

Oliwnik dość długo nie gubi liści. Pierwszy mróz je delikatnie powykręcał i wspaniale błyszczą teraz spodnią stroną na gałązkach. Spadną do końca roku a niektóre dopiero na przedwiośniu.

Jesienny rzep, a zoochoria

Zastanawialiście się, co się dzieje z rzepem, czyli łopianem jesienną porą? Latem dzieciaki zrywają kwiatostany i wykorzystują je do celów "wojennych" i "zaczepnych". Rzep przyczepia się do bluzek i skarpetek ponieważ zielone łuski okrywy mają na wierzchołku haczyki.

Jesienią te ocalałe, z których powstały owoce (zwane niełupkami) zasychają i albo rozpadną się albo zostaną porwane przez zwierzęta i w ich sierści zostaną przeniesione w nowe miejsca. To służy rozsiewaniu się łopianów. Proces taki nazywa się zoochorią. Znany jest też w przypadku wielu drzew:

• leszczyn i wiewiórek;
• jarzębiny, głogu, tarniny i różnych ptaków; 
• dębów i sójek; 
• orzechów włoskich i wron i gawronów;
• czereśni, wiśni, czeremchy i szpaków oraz drozdów;
• bez czarny i koralowy i różne ptaki;
• buki i kasztanowce i drobne ssaki;
• sosna limba i ptak orzechówka;
• i zapewne wielu innych.