Wystartowała 15 edycja Konkursu Europejskie Drzewo Roku. Ideą konkursu jest poszukiwanie drzew z najciekawszymi historiami. Głosować można na stronie https://www.treeoftheyear.org/vote.
Mamy czas do 24 lutego do godz. 16.00. Podczas głosowania wybierać można dwa drzewa spośród finałowej 15. Każdy internauta może zagłosować tylko jeden raz ze swojego osobistego adresu e-mail. Liczy się potwierdzenie głosu. Głosowanie przez cały czas będzie tajne i nie będziemy widzieli, ile dokładnie głosów mają poszczególne drzewa.
W przypadku przeciążenia serwera fałszywymi głosami, Fundacja Partnerstwa Środowiskowego Czech Environmental Partnership, organizator konkursu, zastrzega sobie prawo do wstrzymania głosowania.
Buk Serce Wzgórz Dalkowskich
Reprezentantem Polski jest 300-letni buk pospolity odmiany purpurowej (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) Serce Wzgórz Dalkowskich (Heart of the Dalkowskie Hills) z Dalkowa (woj. dolnośląskie). Rośnie on w zabytkowym parku w Dalkowie. Jego imponujące wymiary to: wysokość – około 30 m, obwód – 4,5 m.
Buk Serce Wzgórz Dalkowskich - Fot. Marcin Kopij
Z jakimi drzewami konkuruje buk Serce Wzgórz Dalkowskich?
W konkursie bierze udział piętnaście drzew z całej Europy, każde z nich posiada niezwykłą historię i ma wielkie znaczenie dla lokalnych społeczności. Polski buk ma następujących konkurentów:
- miłorząb dwuklapowy z ogrodu botanicznego w Lejdzie w Holandii. Został posadzony w 1785 roku, jest drugim najstarszym miłorzębem w Europie.
- 700-letni dąb szypułkowy z Lukavic w Czechach, który oparł się licznym próbom jego zniszczenia. Do dziś jest ważnym członkiem lokalnej społeczności.
- dąb szypułkowy z Mēri na Łotwie może się pochwalić największą koroną w krajach bałtyckich. Według najnowszych pomiarów z 2024 r. rzut korony wynosi 16,6 m na północ, 17 m na południe, 22,2 m na wschód, 16,8 m na zachód. Średnica korony wynosi 39 m ze wschodu na zachód i 33,6 m ze wschodu na południe. Powierzchnia rzutu korony wynosi 0,1 ha.
- sosna pinia z Agengibre w Hiszpanii od czterech stuleci daje cień i schronienie dorywczym pracownikom z okolicznych sadów. Przetrwała niszczycielskie powodzie, duże śnieżyce, a nawet została uderzona piorunem w połowie ubiegłego wieku.
- platan klonolistny z Egeru na Węgrzech. Przed bitwą pod Kápolną w 1849 r. w Egerze odbyła się rada wojenna z udziałem Henrika Dembinszkego, Artura Görgeya, György Klapki i Lajosa Kossutha, którzy odpoczywali w cieniu liści platana. Drzewo zostało uznane za chronione w 1978 r., a w 1994 r. cały Érsekkert został ogłoszony lokalnym obszarem chronionym
- cis pospolity z Matari na Sardynii we Włoszech. Jest jednym z najbardziej imponujących okazów swojego gatunku. Na pniu i gałęziach zachowały się ryciny, pokazujące wszystkie oznaki upływu czasu i historii, której był świadkiem.
- figowiec wielkolistny z ogrodów Quinta das Lágrimas w Coimbrze w Portugalii. Wiecznie zielone drzewo zostało zasadzone w XIX wieku przez arystokratycznego kolekcjonera drzew w wyniku wymiany nasion z Ogrodem Botanicznym w Sydney. Obecnie jest atrakcją tego miejsca kultu dla zakochanych i podziwiane przez tysiące odwiedzających, którzy są zafascynowani rozmiarem i pięknem jego gałęzi, ogromnego pnia i korzeni podporowych.
- dąb szypułkowy z Varniškės na Litwie. Symbole siły, miłości i litewskiej tradycji. Pewnego razu litewska rodzina odkryła to wspaniałe drzewo, opuściła miasto i zbudowała w jego pobliżu dom i farmę ziół.Dąb stał się sercem ich życia i najstarszym członkiem rodziny. Pod jego gałęziami celebrowali tradycje i wspominali przodków. Jest strażnikiem przeszłości i przewodnikiem na przyszłość – żywą legendą Litwy. Symbolicznie, ten bohater rozwija się zaledwie 1,5 km od geograficznego środka Europy.
- kasztan jadalny z Antwerpii w Belgii. Jego wiek szacuje się na 150-200 lat, stoi w sercu terenu Cetrum Ortopedycznego. Był świadkiem bogatej historii Sint-Job-in-'t-Goor, gdzie Mathilde De Caters założyła klasztor i szkołę dla dziewcząt w 1868 roku. Później, Baron Pierre de Caters, pionierski pilot, założył lotnisko w wiosce. Dziś drzewo pozostaje symbolem troski i historii, które kształtowały wioskę na przestrzeni lat.
- 250-letni dąb szypułkowy z Clohars-Carnoët we Francji. Jest uderzającym elementem dzikiego, spokojnego krajobrazu przy wejściu do opactwa Saint-Maurice, w nadmorskim mieście Clohars-Carnoët. Popularny wśród miejscowej ludności i uwielbiany przez turystów, zaprasza do introspekcji. Skarb dla lokalnej przyrody, jest domem dla roślin epifitycznych i przyciąga różne zwierzęta. Ławka z boku została nawet wyrzeźbiona w kształcie wydry, ponieważ to urocze zwierzę jest znanym stałym towarzyszem drzewa.
- dąb szypułkowy Skipinnish z Lochaber w Szkocji. 400-letnie drzewo stoi wysoko na przewiewnej polanie pośród ciemnej plantacji świerków w sercu Lochaber w Szkocji. Imponujący wzrostem i historią, jest jednym z największych dębów w regionie i lokalnym skarbem, częściowo nazwanym na cześć słynnego szkockiego zespołu celtyckiego. To niesamowite drzewo jest również istotną częścią ekosystemu i jest domem dla różnych porostów, w tym rzadkiej rudbeki, która rzadko występuje poza zachodnią Szkocją.
- dąb ostrolistny z Rab w Chorwacji zwany Drzewem Wolności. Pokolenia mieszkańców Rab dorastały z tym 100-letnim drzewem, gdzie zajmuje ono centralne miejsce w ich osobistych i zbiorowych wspomnieniach. Wiele rodzin zachowało ustne tradycje o przodku, który brał udział w sadzeniu drzewa. Cztery lata temu odbyła się wielka uroczystość upamiętniająca setną rocznicę posadzenia tego dębu ostrolistnego, który wypełnił i ochronił cały plac swoją koroną.
- robinia akacjowa z Iwano-Frankowska
w Ukrainie. Biała akacja, licząca ponad 140 lat i znana jako „Świadek Siedmiu Pokoleń”, jest rzadkością w swoim gatunku. Drzewo było częścią 6 państw (Austro-Węgier, ZWPR, II Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Niemiec, Ukraińskiej SRR i Ukrainy), pozostając żywym świadkiem historii. Została posadzona na brzegu małego jeziora w prywatnym parku rodziny Romaszki, założonym na terenie Czarnego Lasu. Unikalna struktura korzeni przypomina przeplatanie się losów i epok i stała się ulubionym miejscem odwiedzin siedmiu pokoleń mieszkańców Iwano-Frankowska.
- 150-letnia grusza polna z Bošácy na Słowacji Bošáca to wyjątkowe miejsce z bogatą tradycją sadowniczą, gdzie masywne sadzonki gruszy są integralną częścią krajobrazu Białych Karpat. Grusza jest ważnym punktem orientacyjnym, ponieważ okolice drzewa są poszukiwanym miejscem ze względu na panujące tam warunki pogodowe dla fanów paralotniarstwa - co roku odbywają się tam zawody w lataniu historycznymi modelami samolotów.
Rok temu w Konkursie na Europejskie Drzewo Roku 2024 zwyciężył buk Serce Ogrodu z Polski. Jak będzie tym razem? Głosujmy na Polskę!
