3 tygodnie temu pisałem, że otwierają się pąki naszej czeremchy pospolitej. Dziś mniej więcej na tym samym etapie jest czeremcha późna zwana amerykańską. Ta różnica w terminach rozwoju pąków i potem kwitnienia jest bardzo dobrą cechą rozpoznawczą tych gatunków. Do tego dochodzi różnica w barwach pierwszych listków i pąków kwiatowych. Czeremcha późna ma je początkowo w kolorach delikatnie purpurowych w odróżnieniu od czystej zieleni naszej czeremchy.
Są drzewa, których kwitnienie nie może konkurować z ozdobnymi gatunkami. Niepozorne kwiaty często są zupełnie niezauważane. Tak jest w przypadku jesionu. Właśnie rozpoczął kwitnienie ten rodzimy - jesion wyniosły. Już widać jego wiechy kwiatowe o barwach fioletowych na zielonych łodyżkach.
Jak widać jego czarne pączki też powoli się już otwierają i za moment wypuszczą pierwsze liście.
Zobaczcie, jak przyłapałem, dopiero co wydostające się pąki kwiatowe złotokapu Waterera. Kilka ciepłych dni i urośnie, wydłuży się do kilkudziesięciu centymetrów, a potem otworzy się i przybierze śliczne złote szaty. Zobaczcie:
Zafascynował mnie proces powstawania liści strączynu żółtego. Jak wiemy strączyn ten ma duże, złożone liście. Listków jest nieparzysta liczba - albo 5 albo 7. Całość liścia z listkami potrafi osiągnąć prawie pół metra długości. Jak zatem powstaje taki duży liść?
Zacznijmy od pąków liściowych. Są dość charakterystyczne, nieosłonięte łuskami z delikatnie wystającymi włoskami. Pierwsze oznaki tworzenia nowych liści pojawiają się z początkiem kwietnia. Kępka włosków zaczyna rosnąć i naprawdę przypomina perukę, czy pęk brązowawych włosów. Niestety w tym czasie jest wrażliwa i słabo odporna na wiosenne przymrozki. Jeśli jednak trafi na dobre temperatury to rośnie coraz bardziej. Widać dobrze, że jest rozdzielona na kilka mniejszych kępek. Każda z nich to osobny, złożony liść. Zatem już wiemy, że strączyn wydaje od razu kilka nowych liści z jednego pąka. I te kilka liści zaczyna się coraz szybciej rozwijać. Zmienia z czasem barwę na zielonkawą i powoli kształtuje formę małego, złożonego liścia. Na ostatnich zdjęciach już dobrze widać małe listki.
Może się jednak zdarzyć, że przymrozek niszczy pierwsze brązowawe kępki czy malutkie, zielone już liście. Wtedy pod spodem łodygi tworzy się z zapasowego pąka nowa struktura, nowa brązowawa kępka, która przekształci się w liść. To widać dobrze na zdjęciach poniżej. Pączki zapasowe są gotowe w razie niepowodzenia. Przyroda jest na to przygotowana.
Na dziś dzień, miesięczny proces powstawania liści strączynu żółtego wygląda tak (i oby tak było dalej, bo tej nocy mają być większe przymrozki):
W 2014 roku, 4 kwietnia napisałem o kwitnieniu na biało. Rok temu - sprawdzałem po zdjęciach - też miało to miejsce w 1. tygodniu kwietnia. W tym roku dzieje się to o 2 tygodnie później. U nas właśnie zakwitły śliwki mirabelki. Mamy już dobre 14 dni opóźnienia, a znów nadchodzi fala zimna, śniegu i przymrozków. Dobry tydzień spowolnienia albo przymrożenia i odbijania na nowo. Dziwna to wiosna. Bardzo zimna i późna. Rodem tych sprzed lat 90. poprzedniego stulecia.
Z obserwacji widzę, że brzeziny dopiero zaczęły się delikatnie zielenić. Orzechy włoskie jeszcze nie otworzyły pąków. Świdośliwa jeszcze nie kwitnie. Czeremcha powoli przygotowuje się do kwitnienia. Świerk 'Conica' nie ma jeszcze świeżych, zieloniutkich, nowych przyrostów. Jarzębiny nie czekają na rozkwitnięcie z gotowymi pąkami kwiatowymi. Dąb szypułkowy tkwi jeszcze w zimowym śnie i daleko mu do wypuszczenia pąków kwiatowych i gubienia zeszłorocznych liści.
Jakie opóźnienie jeszcze obserwujecie?
P.S. Dopiszę jeszcze, że w zeszłym roku wczesne kwitnienie wspominanych przeze mnie mirabelek nie wyszło im na dobre. Poszły przymrozki, akurat w czasie kwitnienia, i niestety owoce niemal w ogóle nie zawiązały. Jedynie w parkach dużych, ciepłych miast spotykałem owocujące mirabelki. Coś za coś?
Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) to pierwsza kwitnąca u nas magnolia. Już można podziwiać jej kwiaty zawierające 12-18 tepali. Szkółki oferują coraz więcej jej odmian:
Z moich obserwacji wynika, że jest też odmiana o kwiatach koloru ecrue. Zresztą sami zobaczcie, takie 3 drzewa spotkałem na spacerze:
To zadziwiające, jak pięknie różowe są kwiatostany żeńskie modrzewia europejskiego. Teraz jest dobry moment aby je poobserwować. Charakterystycznie sterczą do góry. Później przekształcą się w małe, zielone szyszeczki. Ponieważ modrzew to roślina jednopienna to na gałązkach można też znaleźć kwiatostany męskie. Są dużo mniejsze i kremowo-żółte. Zwisają ku dołowi. Równocześnie z kwitnieniem pojawiają się zalążki liści - igieł. Można policzyć ile ich rośnie w pęczku. Literatura podaje, że od 20 do 40 sztuk. Ile Wam wyszło?
P.S. Intensywność różu i soczystej zieleni na ciemnym tle gałązek wręcz powala. Niczym, jak rodzaj techniki fotograficznej, gdzie pozostawiamy tylko 2 barwy, a resztę robimy czarno - białą :-).