Pierwszy śnieg w ogrodzie i lesie

Nareszcie jest. Długo czekaliśmy na pierwszy śnieg. Dość już jesiennej chlapy, deszczów, wiatrów i dekadencji. Nadszedł czas zimy, tej białej ze śniegiem i delikatnym mrozem.

Przyroda potrzebowała spoczynku. Chwili wytchnienia. Nabrzmiałe pączki a czasami nawet kwiaty czy baźki bardziej wyczekiwały wiosny a niżeli zimy. Ale to się zmieniło. Mamy zimę. I w lesie i w ogrodzie. Jest ładnie. Biało - bajecznie.

Cudowne widoki zachęciły mnie do spacerów. Tych po ogrodzie jak i po lesie.

Fotergilla większa zwana amerykańską

Fotergilla gościła już na łamach mojego bloga. Było to w okresie kwitnienia fotergilli Gardena. Ale jesień również ukazuje uroki tego dużego krzewu. Fotergilla większa pochodząca z USA pięknie się przebarwia na żółte, pomarańczowe i czerwone odcienie. Kolor głównie zależy od stanowiska i nasłonecznienia.

Liście kształtem podobne są do liści olchy ale nieco większe. Roślina nie toleruje wapiennego podłoża. Dobrze sobie radzi w naszym klimacie. Rośnie do 2 metrów wysokości - jest największa z wszystkich fotergilli.

Z ciekawostek na temat fotergilli warto wspomnieć o jej nazwie. Otóż nazwa pochodzi od angielskiego botanika Johna Fothergilla (1712-1780), który wyselekcjonował ten krzew.

Dąb zębaty o dużych liściach

Dąb zębaty (Quercus dentata) to rzadkość w Polsce ale godna uwagi i polecenia kolekcjonerom. To dąb o bardzo dużych liściach posiadających do 9 klap i osiągających nawet do 30 cm długości. A co najważniejsze pięknie przebarwiających się jesienią na pomarańczowe i brązowe barwy, co jest rzadkością u dębów. Do ciekawostek należą też jego dziwnie wyglądające żołędzie we frędzelkowatych czapeczkach.

Dąb ten pochodzi z zachodnich Chin, Japonii i Korei. U nas nawet dobrze sobie radzi zimą. W cieplejszych rejonach może osiągać kilkanaście metrów wysokości ale generalnie dużo mniej.

Jak przebarwiają się mniej popularne klony?

Dziś postaram się pokazać jedne z piękniejszych drzew na naszej szerokości geograficznej jesienią. Chodzi o klony ale skupię się na tych mniej znanych u nas.

Dlaczego klony? Bo jest ich mnóstwo gatunków i odmian i moim zdaniem przybierają w październiku i na początku listopada najbardziej kolorowe szaty. Od zielonawożółtych po złote, pomarańczowe, czerwone i rubinowe. Zresztą sami oceńcie.

Cofamy się o miesiąc:

Klon strzępiastokory

Klon czerwony

Klon palmowy

Klon japoński

Klon koreański

Klon Forresta

Klon tatarski odm. jezoeńska

Klon polny

Klon mandżurski

Klon trójkwiatowy

Klon śniady, rdzawy

Klon cukrowy

Klon diabelski

Klon Grossera

Klon Siebolda

Klon tatarski

Klon czarny

Klon francuski

Klon diabelski

Klon głogolistny

Klon palmowy Atropurpureum

Który klon najładniejszy?